Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 12 czerwca 2007 r., sygn. II SA/Ol 449/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) Asesor WSA Irena Szczepkowska Protokolant Ewa Rychcik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2007 r. sprawy ze skargi A. I. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie renty strukturalnej oddala skargę.

Decyzją z dnia [...], Nr [...], wydaną na podstawie § 17 ust. 1 w związku z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na uzyskiwanie rent strukturalnych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. Nr 114, poz. 1191 z późn. zm.), Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa odmówił A. I. przyznania renty strukturalnej.

W uzasadnieniu organ pierwszej instancji podał, że Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa podjął w dniu [...] decyzję o wstrzymaniu od dnia 1 sierpnia 2006 r. przyjmowania wniosków o przyznanie renty strukturalnej, gdyż do ARiMR wpłynęły wnioski o przyznanie tego świadczenia w liczbie powodującej przekroczenie sumy beneficjentów. Strona złożyła wniosek dnia 1 sierpnia 2006 r., co skutkowało odmową przyznania renty strukturalnej.

W złożonym odwołaniu A. I. stwierdził, że spełnia określone w § 4 Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 2004 r. kryteria do otrzymania renty strukturalnej, wobec czego powinien ją otrzymać. Jedynie decyzja o wypłacie renty powinna być wstrzymana do czasu przyznania środków na ten cel. Wskazał, że nie poinformowano go o treści § 22 wymienionego wyżej rozporządzenia. Ocenił, że pozbawienie go renty strukturalnej narusza obowiązujące prawo, w szczególności art. 32 Konstytucji.

Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa decyzją Nr [...] z dnia [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że Prezes ARiMR podjął w dniu 28 lipca 2006 r. decyzję o wstrzymaniu od dnia 1 sierpnia 2006 r. przyjmowania wniosków o przyznanie renty strukturalnej z uwagi na ich wpłynięcie w liczbie powodującej osiągnięcie zakładanego na 2008 r. wskaźnika wykonania planu określonego w ust. 11.4 Załącznika do obwieszczenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 listopada 2004 r. w sprawie planu rozwoju obszarów wiejskich. Stosowanie wprost przepisów tego rozporządzenia, a w szczególności § 20 ust. 4, wprowadziłoby zainteresowanych rolników w błąd, powodując wyzbycie się przez nich gospodarstw rolnych pomimo braku możliwości późniejszego przyznania im renty. Takie działanie naruszałoby zasadę określoną w art. 8 Kodeksu postępowania administracyjnego. Zgodnie bowiem z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 stycznia 1994 r., sygn. akt V SA 1276/93, nie do pogodzenia z zasadą zaufania do państwa byłoby udzielenie obywatelowi informacji o treści mającej zapaść decyzji administracyjnej, od której zależy podjęcie przez niego określonej działalności powodującej zaangażowanie jego majątku, a następnie, gdy obywatel działalność taką podejmie, wydanie decyzji o innej treści. Wydanie na podstawie § 20 ust. 4 powołanego wyżej rozporządzenia postanowienia o spełnieniu przez wnioskodawcę warunków do udzielenia renty strukturalnej należałoby potraktować właśnie jako informację o mającej zapaść decyzji o określonym brzmieniu. Postępowanie takie naruszyłoby również usankcjonowaną przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości zasadę ochrony zaufania. Organ odwoławczy wskazał ponadto, że powyższe nie zwalniało pracowników Agencji od przyjęcia wniosku odwołującego się i załatwienia wszczętej sprawy poprzez wydanie decyzji administracyjnej, stosownie do art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego. Organ wyjaśnił ponadto, że A. I. nie został poinformowany o treści § 22 powołanego rozporządzenia, gdyż przepis ten nie dotyczy sytuacji wnioskodawcy. Limit środków, o których mowa w § 3 pkt 1, został bowiem całkowicie wyczerpany w ramach realizacji Planu rozwoju obszarów wiejskich