Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. III SA/Wr 90/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marcin Miemiec (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Jankowska-Szostak, Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska, Protokolant Renata Sawińska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 15 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi Z. G. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie przyznania renty strukturalnej oddalono skargę

Uzasadnienie

Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W. we W. decyzją z dnia [...] r. Nr [...] odmówił Z. G. przyznania renty strukturalnej. Dyrektor Oddziału Regionalnego ARiMR decyzją z dnia [...] r. Nr [...] uchylił w całości decyzję organu I instancji oraz umorzył postępowanie w sprawie przyznania Z. G. renty strukturalnej.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu Z. G. zarzucił decyzji II instancji rażące naruszenie prawa przez załatwienie sprawy na podstawie przepisów prawa krajowego bez uwzględnienia skutków płynących z prawa międzynarodowego, w szczególności z art. 7 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1320/2006 z dnia 5 września 2006 r. ustanawiającego zasady przejścia do systemu wsparcia rozwoju obszarów wiejskich określonego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1698/2005; naruszenie prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie art. 105 § 1 k.p.a., w następstwie błędnego ustalenia, że postępowanie w sprawie stało się bezprzedmiotowe ze względu na brak środków finansowych, a także art. 5 ust. 3 a ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej z dnia 28 listopada 2003 r. (Dz.U. Nr 229, poz. 2273 ze zm.), w następstwie błędnego ustalenia, że przepis ten ogranicza pomoc finansową tylko do spraw rozstrzygniętych decyzją wydaną do dnia 30 czerwca 2008 r.; naruszenie przepisów postępowania, mogących mieć wpływ na wynik sprawy, w szczególności art. 7, 8 i 9 k.p.a., poprzez uchybienie obowiązkom bądź ich wykonywanie w sposób narażający skarżącego na utratę zaufania do organów Państwa i na szkody majątkowe. Biorąc to pod uwagę skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji.