Wyrok WSA w Kielcach z dnia 15 marca 2007 r., sygn. I SA/Ke 314/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Rojek,, Asesor WSA Mirosław Surma, Protokolant Dominik Gajek, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 marca 2007r. sprawy ze skargi B. R. i M. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości straty za 2002 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, 2. określa, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu w całości, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżących kwotę 740 zł (słownie: siedemset czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

I SA/Ke 314/06

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] nr [...], Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. określił dla B. i M. R. stratę z działalności gospodarczej męża za 2002r. w kwocie [...] zł. Na skutek odwołania M. R. Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia [...] nr [...], uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez organ pierwszej instancji, podnosząc, iż sprawa wymaga przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w znacznej części, mającego w szczególności na względzie ustalenie wszystkich okoliczności zakupu przez podatnika paliwa wykazanego w spornych fakturach.

Decyzją z dnia [...] nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy, wydaną na skutek ponownego rozpoznania sprawy, decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] nr [...], w przedmiocie określenia za 2002r. straty z działalności gospodarczej męża w kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu decyzji organ II instancji wskazał, że M. R. prowadził w 2002r. działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Rzeźniczo-Wędliniarski "A" w S., zarejestrowaną w ewidencji działalności gospodarczej w Urzędzie Miasta i Gminy S. w dniu 14 lipca 1994r. W wyniku analizy zeznania podatkowego małżonków B. i M. R. za 2002r. i przeprowadzonej kontroli Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. stwierdził uchybienia w zakresie rozliczenia kosztów uzyskania przychodów za ten rok, polegających m.in. na zawyżeniu odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych o kwotę [...] zł na skutek błędnego określenia wartości początkowej środków trwałych dla celów naliczania odpisów amortyzacyjnych poprzez przyjęcie za wartość początkową środka trwałego wyceny dokonanej przez biegłego w przypadku gdy znana była cena ich nabycia, a także na zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów kwoty [...] zł, wynikającej z faktur nie dokumentujących faktycznie transakcji zakupu paliwa. W efekcie decyzją z dnia [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. określił stratę z działalności gospodarczej męża za 2002r. na kwotę [...] zł, zmniejszając koszty uzyskania przychodów o kwotę [...] zł. Od powyższej decyzji odwołanie wnieśli B. i M. R., ograniczając swe zarzuty do wskazanych wyżej uchybień. W wyniku rozpatrzenia odwołania Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, iż M. R. nabył w dniu 30 stycznia 1995r. od syndyka Masy Upadłości Przedsiębiorstwa B w S. prawo wieczystego użytkowania nieruchomości składającej się z działek stanowiących rolę i pastwisko oraz działek budowlanych w Staszowie o łącznej powierzchni 1 hektar 90 arów i 82 m2 wraz z własnością znajdujących się na tych działkach budynków i urządzeń stanowiących odrębną nieruchomość. Z aktu notarialnego obejmującego umowę nabycia prawa wynika, iż nabycie to nastąpiło za cenę 65.000,00zł. Podatnik uiścił opłatę notarialną w wysokości 4.170,00zł. Jak wynika z jego oświadczenia, w posiadaniu nabytej nieruchomości był już od dnia 29 marca 1993r. jako jej dzierżawca. Nabywając zaś prawo wieczystego użytkowania oświadczył, iż nabycia tego dokonuje z przeznaczeniem na prowadzenie Zakładu Rzeźniczo-Wędliniarskiego. W 1999r. M. R. zlecił biegłemu sądowemu z zakresu budownictwa opracowanie operatu szacunkowego z wyceny prowadzonego Zakładu Rzeźniczo-Wędliniarskiego. W dniu 30 listopada 1999r. budynek masarni wprowadzono do ewidencji środków trwałych, przyjmując wartość początkową zgodnie z wyceną biegłego, tj. [...] zł, dokonując amortyzacji według stawki 2,5%. Z tego tytułu w 2002r. podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów kwotę [...] zł. W tym samym dniu wprowadzono do ewidencji środków trwałych również budowle znajdujące się przy masarni, w wartości początkowej wynikającej także z wyceny biegłego, tj. [...] zł, dokonując amortyzacji według stawki 4%. Z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodów M. R. zaliczył kwotę [...] zł. Dyrektor Izby Skarbowej, powołując się na przepis § 6 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz.U. Nr 6, poz. 35 z późn. zm.) stwierdził, że za wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze kupna podatnik winien był przyjąć cenę nabycia powiększoną o koszty związane z zakupem, a więc w opisanej sytuacji cenę wynikającą z aktu notarialnego powiększoną o koszty sporządzenia tego aktu, nie zaś - tak jak uczynił - wartość wynikającą z wyceny biegłego. Organ odwoławczy nie uznał za zasadne stanowiska podatnika, który powołując się na treść § 2 ust. 1 i § 6 ust. 7 rozporządzenia w sprawie amortyzacji środków trwałych podniósł, iż w latach 1995-1997 prowadził nieprzerwaną inwestycję, w wyniku której przedmiotowe nieruchomości podlegały daleko idącej przebudowie, rozbudowie i modernizacji, co zdaniem podatnika doprowadziło do wytworzenia środka trwałego, w efekcie przyjętego do używania i wprowadzonego do ewidencji środków trwałych. W ocenie organu w tym przypadku nie miało jednak miejsca wytworzenie środków trwałych, lecz ich nabycie w drodze kupna. Efektem dokonanych nakładów było jedynie doprowadzenie określonego środka do stanu używalności. Przeprowadzone prace inwestycyjne nie mogły mieć zatem charakteru wytworzenia nowego środka trwałego, lecz były to prace o charakterze remontowo-modernizacyjnym. Organ podkreślił dodatkowo, iż w przypadku wytworzenia środków trwałych ustalenie wartości początkowej środka trwałego w oparciu o opinię biegłego możliwe jest jedynie w wyjątkowych wypadkach tj. tylko wtedy, gdy niemożliwe jest ustalenie kosztu wytworzenia. Natomiast jak wynika z akt przedmiotowej sprawy przed dokonaniem zakupu podatnik użytkował przedmiotową nieruchomość na podstawie umowy dzierżawy od dnia 29 marca 1993r., prowadząc jednocześnie od tego roku działalność gospodarczą w zakresie usług masarskich, nabycia nieruchomości dokonał zaś z przeznaczeniem na prowadzenie również tego rodzaju działalności. Jednocześnie w trakcie postępowania podatnik nie przedłożył żadnego dowodu poniesienia wydatków na ulepszenie zakupionych budynków i budowli. Zdaniem organu w sprawie nie może znaleźć zastosowania przepis § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 7 poz. 34, z późn. zm.), albowiem przepis ten utracił moc z dniem 1 stycznia 1997r. W związku z tym, że w dokumencie nabycia nieruchomości nie podano odrębnej wartości budynku i budowli, w celu ich ustalenia przyjęto proporcję wartości tego mienia wynikającą z wyceny Syndyka Masy Upadłości Przedsiębiorstwa B w S., z której wynika, że wartość budynku stanowi 49,83%, a wartość budowli 50,17% ogólnej wartości zakupionego majątku. W efekcie dokonanych na tej podstawie wyliczeń organ stwierdził, że łączna kwota odpisów amortyzacyjnych wynosi [...] zł i jest niższa od naliczonej przez podatnika kwoty odpisów amortyzacyjnych i zaewidencjonowanej w kosztach uzyskania przychodów o kwotę [...] zł. Organ podniósł przy tym, że prawidłowo obliczona kwota amortyzacji [...] zł, w tym od budynku [...] zł i od [...] zł, a nie jak podał organ pierwszej instancji [...] zł. Z tego wynika, że podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów z tytułu amortyzacji środków trwałych o kwotę [...] zł, nie zaś o kwotę [...] zł, co jednak w ocenie organu nie ma wpływu na rozstrzygnięcie sprawy.