Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 7 lutego 2007 r., sygn. II SA/Sz 1106/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Tomaszewska /spr./ Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Makowska Asesor WSA Joanna Wojciechowska Protokolant Małgorzata Frej po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2007r. sprawy ze skargi ENEA na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności budynku o d d a l a skargę

Uzasadnienie

Decyzją Nr [...] z dnia [...], na podstawie art. 138 § 1 ust. 1 kpa i art. 200 ust 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tj. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.), Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia przez Zakład Energetyczny z mocy prawa, z dniem [...] prawa użytkowania wieczystego gruntu położonego w [...] przy ul. [...], oznaczonego w ewidencji gruntów i budynków numerem działki [...] o powierzchni [...] m2 w obrębie ewidencyjnym [...] oraz prawa własności budynku stacji transformatorowej, usytuowanego na tym gruncie.

W uzasadnieniu decyzji SKO wskazało, że wbrew twierdzeniom wnioskodawcy, tj. Grupy Energetycznej - jako następcy prawnego Zakładu Energetycznego , iż przysługiwało mu prawo użytkowania bądź zarządu przedmiotowej nieruchomości na podstawie przewidzianej prawem decyzji administracyjnej, znajdujące się w aktach sprawy dokumenty, takie jak zawiadomienie o naliczaniu opłat za użytkowanie albo zarząd nieruchomości nie odpowiadają treści decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 107 Kodeksu postępowania administracyjnego. Zdaniem organu, dokumenty te potwierdzają jedynie fakt użytkowania, czy też zarządu gruntu pod budynkiem stacji transformatorowej o powierzchni [...] m2, a nie całą nieruchomością będącą przedmiotem wniosku. Kolegium zaznaczyło także, że uznając nawet, iż poprzednik prawny wnioskodawcy był faktycznie w posiadaniu przedmiotowej nieruchomości, to w świetle przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 10 lutego 1998 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczenia osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu (Dz. U. Nr 23, poz.120 z późn. zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem", "sam fakt posiadania nieruchomości, bez odpowiedniego tytułu prawnego nie jest wystarczający do spełnienia warunku do wydania decyzji stwierdzającej nabycie prawa użytkowania wieczystego". Organ zwrócił w uzasadnieniu uwagę, iż gdyby rozpatrywana nieruchomość miała być przekazana poprzednikowi prawnemu wnioskodawcy, to zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami, w tym między innymi rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 31 maja 1962 r. w sprawie przekazywania terenów w miastach i osiedlach (Dz.U. Nr 35, poz. 159), dokonano by tego na podstawie decyzji wydanej przez właściwy organ, a poprzedzonej stosownym wnioskiem, których to dokumentów brak w aktach sprawy. Kolegium podkreśliło ponadto, że również przepisy ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz.U. Nr 32, poz. 159) oraz ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (tj. Dz. U. z 1989 r. Nr 14, poz. 74, ze zm.), regulujące problematykę użytkowania oraz zarządu nieruchomości państwowych, przewidywały dla oddania gruntu państwowego w użytkowanie jednostce państwowej, oprócz formy akty notarialnego, także formę decyzji administracyjnej. W dalszej kolejności organ zaznaczył, że również w uzasadnieniu wyroku z 22 listopada 1999 r. (sygn. akt U 6/99, OTK 1999/7/159) Trybunał Konstytucyjny zajął stanowisko, iż do ustanowienia prawa użytkowania na nieruchomościach państwowych ustawodawca wymagał m.in. "decyzji wydanej przez właściwy organ (...) oraz że strona wnioskująca o ustanowienie użytkowania wieczystego musi legitymować się dokumentem stwierdzającym na jej rzecz prawo użytkowania nieruchomości, a nadto, że wyjątkowo organ może dokonać tego stwierdzenia na podstawie decyzji o naliczaniu lub aktualizacji opłat, przy spełnieniu odpowiednich warunków, gdy wydana decyzja nawiązuje do decyzji o ustanowieniu tego prawa, a brak dokumentu ustanawiającego użytkowanie".