Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 stycznia 2007 r., sygn. I SA/Wr 1544/06

Dnia 29 stycznia 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tkacz- Rutkowska Sędziowie Sędzia WSA Marta Semiczek (sprawozdawca) Asesor WSA Marek Olejnik Protokolant Lucyna Barańska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 29 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi A L. sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia kwoty zwrotu podatku od towarów i usług za XII 2001r.; oddala skargę.

Uzasadnienie

W wyniku przeprowadzonej kontroli podatkowej Naczelnik D. Urzędu Skarbowego wydał wobec Spółki decyzję nr [...] określającą kwotę zwrotu różnicy podatku od towarów i usług za grudzień 2001 r. w wysokości [...]. Organ I instancji, zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 8.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm. (dalej: ustawa o VAT) - odmówił podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej wykonanie usług mediacyjnych, które nie stanowiły kosztów podatkowych.

Zdaniem organu negocjacje dotyczyły kar umownych, do których zapłaty na rzecz pracowników A był zobowiązany podmiot trzeci - tj. B S.A. Kary wynikały z niewykonania przez B SA postanowień umowy prywatyzacyjnej, której stronami były Skarb Państwa i B SA.

W odwołaniu spółka A zarzuciła naruszenie art. 25 ust. 1 pkt. 3 ustawy o VAT, w związku z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) oraz art. 121 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa i wniosła o uchylenie decyzji i orzeczenia co do istoty sprawy, ewentualnie uchylenie decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia. Spółka podkreśliła, że tylko ona - jako pracodawca - mogła bezpośrednio zrealizować postanowienia umowy prywatyzacyjnej w części dotyczącej podwyżek wynagrodzeń. Wszelkie wypłaty z tego tytułu dokonywane na rzecz własnych pracowników stanowiły szczególnego rodzaju składniki wynagrodzenia za pracę, które w całości należało uznać za koszt podatkowy pracodawcy. Zaznaczyła, iż zgodnie z postanowieniami umowy prywatyzacyjnej nie podwyższenie wynagrodzeń otwierało pracownikom drogę do dochodzenia swoich roszczeń bezpośrednio od inwestora, tj. spółki B. Postanowienia umowy prywatyzacyjnej w zakresie pakietu socjalnego stanowiły porozumienia zbiorowe należące do źródeł prawa pracy (zgodnie z przywołaną w odwołaniu uchwałą SN z 23.05.2006 r., sygn. III PZP 2/06). Adresatem wynikających z nich obowiązków był pracodawca, dlatego też A zobligowany był do wypłacenia kar umownych na rzecz swoich pracowników. Dlatego kary stanowiły koszt podatkowy Spółki, podobnie jak kwoty wynikające z faktury dokumentującej wykonanie usług mediacyjnych, w rezultacie których ustalono wysokość oraz harmonogram wypłacania kar.