Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2006 r., sygn. I SA/Wr 1280/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Szczerbiński Sędziowie: Sędzia WSA Marta Semiczek (sprawozdawca) Asesor WSA Marek Olejnik Protokolant Dorota Zawiślińska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 grudnia 2006 r. przy udziale sprawy ze skargi J. I. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia w trybie wznowienia decyzji ostatecznej w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2000r oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu [...] podatnik złożył wniosek o wznowienie postępowania podatkowego zakończonego ostateczną decyzją Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] uchylenie tej decyzji.

W uzasadnieniu wniosku podatnik podniósł, iż w myśl art.240 § 1 pkt 11 ustawy Ordynacja podatkowa w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości ma wpływ na treść wydanej decyzji. Powołał się na orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21.03.2000r. w sprawie Gabalfrisa i innych przeciwko Agencia Estatal de Administracion Tributaria -połączone sprawy od C-l 10/98 do C-147/98, które, jego zdaniem, przesądza o braku wpływu obowiązku rejestracji na realizację przez podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego, ważne jest jedynie, aby zakupy (na podstawie których dokonano odliczenia) były związane ze sprzedażą opodatkowaną. Ponadto Pełnomocnik stwierdził, iż organ podatkowy jako podstawę rozstrzygnięcia podał art.25 ust 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz.U. nr 11, poz.50 ze zm.). Przepis ten był w ocenie podatnika niezgodny z obowiązującym w tym zakresie prawem europejskim.

Podatnik wywodził, że zgodnie z art.68 Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Rzeczypospolitą Polską, z jednej strony, a Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z drugiej strony (Dz.U.94 Nr 11, poz.38) Polska zobowiązała się do dostosowania istniejącego i przyszłego ustawodawstwa do ustawodawstwa istniejącego we Wspólnocie, a także do podjęcia wszelkich starań w celu zapewnienia zgodności przyszłego ustawodawstwa z ustawodawstwem Wspólnoty, co oznacza konieczność respektowania orzecznictwa ETS.