Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 grudnia 2006 r., sygn. II SA/Wa 1861/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska, Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras (spraw.), Asesor WSA Przemysław Szustakiewicz, Protokolant Łukasz Mazur, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi K. C. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku - stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej z dnia [...] czerwca 2006 r. nr [...] - zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości

Uzasadnienie

Wicedyrektor [...] działając z upoważnienia Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, decyzją z dnia [...] czerwca 2006 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku K. C. z dnia 25 kwietnia 2006 r., pełnomocnika ustawowego małoletniego B.C. (ur. [...] kwietnia 1993 r.), powołując się na art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. z 2004 r. Dz. U. Nr 39, poz. 353 ze zm.), odmówił przyznania dla wyżej wymienionego dziecka skarżącej świadczenia w drodze wyjątku, po jego zmarłym w dniu [...] kwietnia 2005 r. ojcu R. C. (ur. [...] września 1958 r.). W uzasadnieniu podał, że powyższe świadczenie może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania, a powyższe warunki muszą być spełnione łącznie. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie, ojciec dziecka na przestrzeni 46 lat życia posiadał udowodniony okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 17 lat 5 miesięcy i 9 dni. Ponadto po zaprzestaniu pobierania zasiłku dla osoby bezrobotnej w sierpniu 1998 r. do czasu powstania całkowitej niezdolności do pracy w marcu 2002 r., tj. przez okres ponad 3 lat, nie został udowodniony żaden okres pracy potwierdzony odprowadzaniem składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Ponieważ w tym czasie nie istniały żadne przeszkody do kontynuowania ubezpieczenia i nie orzeczono wobec niego niezdolności do pracy, przeto nie zostały wykazane żadne szczególne okoliczności uniemożliwiające mu nabycie uprawnień do renty na zasadach ogólnych. Przy rozpatrywaniu sprawy była również brana pod uwagę sytuacja materialna, jednakże nie stanowi ona jedynego kryterium przyznania spornego świadczenia.