Wyrok WSA w Krakowie z dnia 12 grudnia 2006 r., sygn. III SA/Kr 1274/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Dąbek spr. Sędziowie NSA Wiesław Kisiel AWSA Kazimierz Bandarzewski Protokolant Urszula Ogrodzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi I. S. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 8 września 2005 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2000 roku, znak nr [...], Powiatowy Inspektor Sanitarny nie stwierdził u I.S. istnienia choroby zawodowej, powołując się na brak jej rozpoznania przez uprawnione jednostki organizacyjne. Orzeczeniem lekarskim Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy z dnia [...] 1998 roku, w wyniku przeprowadzonego badania laryngologicznego, rozpoznano u niego wziernikowo nos drożny, błonę śluzową różową, w gardle błonę śluzową różową podsychającą, migdałki małe z retencją grudkową, krtań o strunach bladych pogrubiałych, błona śluzowa różowa. Uznano, iż brak jest podstaw do orzeczenia choroby zawodowej, pacjent wymaga zaś dalszego leczenia w poradni laryngologicznej. Następnie orzeczeniem lekarskim Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego z dnia [...] 2000 roku stwierdzono, iż I. S. cierpi na przewlekły prosty nieżyt błony śluzowej gardła i krtani. Charakter stwierdzonych zmian chorobowych nie upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej górnych dróg oddechowych.

W odwołaniu od tej decyzji I.S. podniósł, iż pracując jako spawacz był narażony na wdychanie i kontakt z substancjami drażniącymi, dlatego też później zaczął odczuwać dolegliwości związane z gardłem i krtanią.

Decyzją z dnia [...] 2000 roku Wojewódzki Inspektor Sanitarny na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 KPA oraz w związku z § 10 ust. 1 i 3 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18.11.83r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. nr 65, poz. 294, zm. Dz. U. nr 61 z 1989 r., poz. 364), po rozpatrzeniu odwołania I.S. z dnia [...] 2000r., od decyzji Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] 2000r., znak : [...], nie stwierdzającej choroby zawodowej utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. Uzasadniając decyzję podniósł, iż zgodnie z przepisami Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18.11.83r. w sprawie chorób zawodowych, warunkiem niezbędnym do stwierdzenia choroby zawodowej jest rozpoznanie choroby przez upoważnioną jednostkę służby zdrowia i ustalenie jej związku przyczynowego z wykonywaną pracą. I.S. pracował w Zakładzie Podzespołów i Urządzeń Technologicznych, ul. R. [...] w okresie od [...]1954r. do [...]1982r. jako spawacz. Wykonując spawanie elektryczne i gazowe konstrukcji stalowych był narażony na działanie substancji drażniących górne drogi oddechowe. I.S. był badany w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy i otrzymał orzeczenie lekarskie z dnia [...] 1998r. o braku podstaw do orzeczenia choroby zawodowej. I. S. był również badany konsultacyjnie w Instytucie Medycyny Pracy. W wydanym przez Instytut w dniu [...] 2000r. orzeczeniu lekarskim rozpoznano przewlekły prosty nieżyt błony śluzowej gardła i krtani. W uzasadnieniu orzeczenia podano, że charakter stwierdzonych zmian chorobowych nie upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej górnych dróg oddechowych. Instytut podkreślił, że jego orzeczenie merytoryczne jest zgodne z orzeczeniem wydanym przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy. Należy dodać, że Instytut, który w tej sprawie orzekał, jest jednostką naukowo-badawczą resortu zdrowia i opieki społecznej, rozstrzygającą w sprawach spornych i wątpliwych i jego orzeczenie jest merytorycznie ostateczne.