Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 21 grudnia 2006 r., sygn. I SA/Bk 423/06

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury nie może powstać u nabywcy towaru lub usługi, jeżeli u wystawcy tej faktury nie powstaje obowiązek podatkowy w tym podatku w odniesieniu do podatku podlegającego odliczeniu, z uwagi na fakt, że dana czynność nie miała w ogóle miejsca.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Sławomir Presnarowicz, Sędziowie sędzia NSA Józef Orzel (spr)., sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, Protokolant Marcin Kojło, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi W. D. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia [...] grudnia 2002 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1999 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z dnia [...] sierpnia 2002 r. Nr [...] określił Pani W. D. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do października i grudzień 1999 r. wraz z odsetkami za zwłokę od zaległości podatkowej na dzień wydania decyzji. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że w wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego w firmie "A" Pani W. D. za 1999 r. stwierdzono nieprawidłowości w rozliczeniu podatku naliczonego. Podatniczka wbrew przepisom § 54 ust. 4 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 156 poz. 1024 z zm.) dokonywała obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur stwierdzających czynności, które nie zostały dokonane. Wystawcą tych faktur była firma "B" N. P. z W.

Z powyższą decyzją nie zgodziła się Podatniczka i złożyła do Izby Skarbowej w B. odwołanie. Zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie § 54 ust. 4 pkt 5 lit. a powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów poprzez stwierdzenie, że wystawiono faktury stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane. Ponadto zarzuciła naruszenie przepisów postępowania podatkowego poprzez niedopełnienie wymogów wynikających z art. 120, art. 122 w zw. z art. 187§1, art. 124 w zw. z art. 210§1 pkt. 4 i 6 Ordynacji podatkowej. Podatniczka stwierdziła, że dokumenty zebrane w przedmiotowej sprawie w sposób jednoznaczny wykluczają przyjętą przez organ pierwszej instancji interpretację stanu faktycznego. Podkreśliła, opierając się na treści art. 535 kodeksu cywilnego, że sprzedaż towarów przez firmę "B" na rzecz jej firmy miała miejsce, gdyż zostały spełnione wszystkie nałożone tym przepisem obowiązki zarówno po stronie sprzedawcy jak i kupującego. Wskazała również, że dla prawidłowego odczytania znaczenia przepisu § 54 ust. 4 pkt. 5 lit. a cytowanego rozporządzenia Ministra Finansów należy jego treść odnieść do art. 33 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Zdaniem podatniczki skoro nie istniała sprzedaż towarów na jej rzecz to również nie mogła dokonać sprzedaży tych towarów na rzecz jej kontrahentów. Tym samym należny podatek VAT zgodnie z art. 33 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym nie powinien był wystąpić. Zatem ustalenia organu podatkowego, co do określenia kwoty zobowiązania podatkowego na podstawie przeprowadzonego postępowania podatkowego są w oczywistej sprzeczności z ustalonym stanem faktycznym.