Wyrok WSA w Kielcach z dnia 25 marca 2010 r., sygn. I SA/Ke 145/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Rojek, Sędziowie Sędzia WSA Danuta Kuchta (spr.),, Sędzia WSA Mirosław Surma, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Anna Adamczyk, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 marca 2010r. spraw ze skarg R.G. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2003r. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec 2004r. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień 2004r. oddala skargi.

Uzasadnienie

Decyzjami z dnia 8 grudnia 2009r. nr [...], [...]

i [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. z dnia 4 września 2009r. odpowiednio nr [...], [...] i [...] określające w podatku od towarów i usług za grudzień 2003r., marzec 2004r.

i kwiecień 2004r. nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy w kwotach odpowiednio: 30 641,00 zł, 7253 zł i 22 947 zł.

W motywach rozstrzygnięć organ drugiej instancji wskazał, iż R. G., prowadzący Przedsiębiorstwo Usługowo - Handlowe R., w złożonych do Drugiego Urzędu Skarbowego w K. deklaracjach VAT - 7 za grudzień 2003r., marzec 2004r. i kwiecień 2004r. wykazał nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika w wysokościach odpowiednio: 41 274,00 zł, 10 109 zł i 25 201 zł. Przeprowadzona w dniach 2 - 4 i 6 marca 2009r. kontrola podatkowa za okres od dnia 1 grudnia 2003r. do dnia 30 kwietnia 2004r. wykazała, że R. G. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawyżył kwoty podatku VAT do zwrotu na rachunek bankowy: w grudniu 2003r. o kwotę 10 633 zł, w marcu 2004r. o kwotę 2856 zł i w kwietniu 2004r. o kwotę 2254 zł. W toku czynności kontrolnych stwierdzono, iż nieprawidłowości te były wynikiem rozliczenia w deklaracjach VAT za wskazane miesiące faktur wystawionych przez firmę A. na zakup paliwa - oleju napędowego, które nie dokumentowały rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Firma A. nie była bowiem rzeczywistym źródłem dostaw paliwa dla podatnika.