Na podstawie art. 5 ust. 5, art. 6 ust. 10, art. 14 ust. 11, art. 21 ust. 9, art. 23, art. 24 ust. 2, art. 32 ust. 5, art. 39 ust. 2, art. 47 i 50 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943) oraz art. 25 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926) zarządza się, co następuje:

§ 2.Rozporządzenie określa:

1) szczegółowe zasady ustalania i poboru podatku z tytułu świadczenia usług międzynarodowego przewozu drogowego, wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2) szczególne przypadki powstania obowiązku podatkowego,

3) listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy,

4) przypadki, gdy przyjęcie przez podatnika w odpłatne użytkowanie środków trwałych należących do osób trzecich może być traktowane na równi z zakupem tych środków, oraz zasady zwrotu różnicy tego podatku,

5) przypadki rozszerzenia zakresu zwrotu różnicy podatku na część nadwyżki podatku naliczonego ponad podatek należny,

6) przypadki, w których nabycie towarów lub usług nie uprawnia do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku,

7) przypadki i warunki zwrotu podatku naliczonego przy nabyciu towarów służących całkowicie lub częściowo czynnościom zwolnionym od podatku,

8) przypadki zwrotu podatku podatnikom wytwarzającym niektóre wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego,

9) przypadki zwrotu podatku jednostkom poszukującym lub rozpoznającym złoża kopalin oraz wydobywającym kopaliny ze złóż.

10) przypadki i zasady zwrotu podatku podatnikom dokonującym zakupu towarowi usług lub importu towarów, finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej,

11) warunki i tryb zwrotu podatku naliczonego w formie zaliczki przed powstaniem obowiązku podatkowego w przypadku dokonania zakupów inwestycyjnych,

12) zasady wystawiania i przechowywania faktur, rachunków uproszczonych i not korygujących,

13) przypadki sprzedaży traktowanej na równi z eksportem oraz towary i usługi objęte stawką 0%,

14) listę towarów i usług, do których stosuje się stawkę 7%,

15) zwolnienia od podatku.

§ 4.1. Ustala się zryczałtowany podatek od usług transportowych polegających na okazjonalnym przewozie osób autobusami zarejestrowanymi za granicą.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do usług przewozu osób autobusami zarejestrowanymi w krajach, które nie pobierają podatków lub opłat o podobnym charakterze od przewozów osób autobusami zarejestrowanymi w Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

4. Ustala się zryczałtowaną stawkę podatku w wysokości 20 zł od osoby.

5. Zwalnia się z obowiązku podatkowego usługi przewozu osób autobusami, które w czasie pobytu w Polsce opuściły jej terytorium w związku z realizacją programu turystycznego i tego samego dnia powróciły na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach tego samego pobytu.

6. Przewoźnik składa urzędowi celnemu dokonującemu odprawy celnej deklarację według ustalonego wzoru w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz deklaracji wraz z dowodem zapłaty podatku zwracany jest przewoźnikowi, który obowiązany jest zachować ten dokument do momentu wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 5.Urząd celny jest obowiązany do poboru podatków, o których mowa w § 3 i 4, oraz ich wpłaty na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę urzędu celnego, za okresy pięciodniowe, w terminie siedmiu dni po upływie każdego okresu.

§ 9.1. W przypadku przyjęcia środków trwałych w odpłatne użytkowanie, o którym mowa w § 8, ustalenie różnicy podatku oraz jej zwrot następuje według określonych w ustawie zasad dotyczących nabycia takich środków na podstawie umowy sprzedaży.

2. Do rozliczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 6 ustawy, podatnik dołącza odpis umowy, na podstawie której przyjął środki trwałe w odpłatne użytkowanie.

§ 10.W przypadku przyjęcia w użytkowanie towarów z importu, które:

1) zostały zaliczone do składników majątku użytkownika – stosuje się przepisy § 8 i 9,

2) nie zostały zaliczone do składników majątku użytkownika – obniżenie podatku należnego o podatek naliczony wynikający z dokumentu celnego dokonywane jest według zasad określonych w art. 19 ustawy.

§ 14.Zwrot podatku naliczonego przy nabyciu towarów wymienionych w § 13 nie przysługuje podatnikom, którzy:

1) są zwolnieni od podatku na podstawie art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy lub będą zwolnieni od podatku w ciągu trzech lat od końca roku, w którym towar został nabyty, lub

2) nie dokonali zapłaty za towary, od których przysługuje zwrot podatku naliczonego, w kwocie odpowiadającej co najmniej kwocie tego podatku, a w przypadku importu – nie dokonali zapłaty podatku należnego od tego importu, lub

3) zaliczyli do kosztów uzyskania przychodów kwotę podatku naliczonego od towarów wymienionych w § 13, lub

4) darowali, odprzedali, wydzierżawili, wynajęli, wydali w zamian za wierzytelność albo za czynność nie podlegającą opodatkowaniu lub w miejsce świadczenia pieniężnego lub oddali w nieodpłatne użytkowanie towar objęty zwrotem podatku w ciągu trzech lat od końca miesiąca, w którym został nabyty, lub

5) zostaną postawieni w stan likwidacji, zostanie wobec nich ogłoszona upadłość lub zaprzestaną działalności w okresie trzech lat, licząc od końca miesiąca, w którym towar został nabyty.

§ 15.Zwrot podatku naliczonego, o którym mowa w § 13, dotyczący zakupów związanych:

1) w całości ze sprzedażą zwolnioną od podatku – nie może być większy od kwoty podatku naliczonego,

2) częściowo ze sprzedażą zwolnioną od podatku – nie może być większy od kwoty podatku naliczonego, odpowiadającej procentowemu udziałowi wartości sprzedaży zwolnionej w wartości sprzedaży ogółem.

§ 16.1. Zwrot podatku naliczonego następuje na wniosek podatnika, złożony we właściwym urzędzie skarbowym.

2. Do wniosku o zwrot podatku naliczonego należy dołączyć:

1) kopię faktury, faktury korygującej lub dokumentu celnego, dotyczących towarów wymienionych w § 13,

2) dowód zapłaty kwot wynikających z faktur i faktur korygujących, o których mowa w pkt 1, a w przypadku dokumentów celnych – kwot podatku wynikających z tych dokumentów, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 11b i art. 11c ustawy.

3. Urząd skarbowy dokonuje zwrotu podatku naliczonego na rachunek bankowy podatnika, nie później niż w ciągu 45 dni od dnia otrzymania wniosku.

§ 17.1. W przypadku wystąpienia którejkolwiek z okoliczności wymienionych w § 14 podatnik, który otrzymał zwrot podatku naliczonego na podstawie przepisów rozporządzenia, obowiązany jest zwrócić kwotę tego podatku, wraz z odsetkami, w ciągu 15 dni od końca miesiąca, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające zwrot.

2. Odsetki, o których mowa w ust. 1, nalicza się od dnia następującego po dniu, w którym podatnik otrzymał zwrot podatku naliczonego.

3. Do odsetek należnych od kwoty zwróconego podatku stosuje się przepisy dotyczące odsetek od zaległości podatkowych.

§ 19.Zwrot podatku naliczonego przysługuje podatnikom, którzy spełniają łącznie następujące warunki:

1) złożyli zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej,

2) prowadzą ewidencję określoną w art. 27 ust. 4 ustawy, w której wyodrębnią obroty ze sprzedaży w układzie określonym w § 20 ust. 2,

3) wytwarzają wyroby, o których mowa w § 18, posiadające ważny atest krajowych komisji artystycznych i etnograficznych,

4) w całości zapłacili należność obejmującą podatek naliczony z tytułu dokonanych zakupów towarów i usług, a w przypadku importu – zapłacili podatek należny od tego importu.

§ 20.1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminach i w trybie oraz z uwzględnieniem warunków określonych w art. 10 ust. 2, art. 21 ust. 6 i 7, art. 25 ust. 1 pkt 2–4 i art. 49 ust. 2 pkt 2 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2–4.

2. Podziału podatku naliczonego dokonuje się według struktury udziału w wartości sprzedaży ogółem wartości sprzedaży następujących grup towarów i usług:

1) wyroby wymienione w załączniku nr 2 do rozporządzenia,

2) pozostałe wyroby atestowane przez krajowe komisje artystyczne i etnograficzne,

3) towary i usługi objęte stawką 0%,

4) towary i usługi nie wymienione w pkt 1–3.

3. Strukturę obrotów, o których mowa w ust. 2, podatnicy ustalają z zastosowaniem wskaźników obliczonych w sposób narastający od początku roku.

4. Do wniosku o zwrot podatku podatnik dołącza oświadczenie, że spełnia wymogi określone w § 19.

§ 22.Zwrot podatku nie dotyczy kwot podatku naliczonego, o które został pomniejszony podatek należny lub które zostały zwrócone w formie zaliczki, o której mowa w § 29–35.

§ 23.Zwrot podatku przysługuje podatnikom, którzy spełniają łącznie następujące warunki:

1) złożyli zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej,

2) prowadzą ewidencję zawierającą dane niezbędne do określenia kwoty zwrotu podatku,

3) w całości zapłacili należność obejmującą podatek naliczony z tytułu dokonanych zakupów towarów i usług oraz posiadają oryginał faktury lub faktury korygującej, a w przypadku importu towarów – dokument stwierdzający zapłatę cła i podatków należnych od tego importu.

§ 24.1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminach i w trybie oraz z uwzględnieniem warunków określonych w art. 10 ust. 2, art. 21 ust. 6 i 7, art. 25 ust. 1 pkt 2–4 oraz art. 49 ust. 2 pkt 2 ustawy.

2. Wniosek w sprawie zwrotu podatku powinien zawierać:

1) wartość zakupów lub importu dokonanych w danym miesiącu, których dotyczy zwrot podatku,

2) kwotę podatku, o której zwrot ubiega się podatnik.

3. Podatnik dołącza wniosek do deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług.

§ 26.1. Zwrot podatku nie dotyczy kwot podatku naliczonego:

1) o które został pomniejszony podatek należny lub

2) które zostały zwrócone przez właściwy urząd skarbowy na podstawie odrębnych przepisów.

2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku dokonania zwrotu podatku naliczonego w formie zaliczki, o której mowa w art. 24 ust. 1 ustawy.

§ 27.1. Zwrot podatku przysługuje podatnikom, którzy spełniają następujące warunki:

1) złożyli zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej,

2) prowadzą ewidencję zawierającą dane niezbędne do określenia kwoty zwrotu podatku,

3) w całości zapłacili należność obejmującą podatek naliczony z tytułu dokonanych zakupów towarów i usług oraz posiadają oryginał faktury lub faktury korygującej, a w przypadku importu towarów – dokument stwierdzający zapłatę cła i podatków pobieranych przez urzędy celne,

4) posiadają rachunek bankowy, na którym są wyodrębnione środki pochodzące z pomocy zagranicznej, w przypadku środków, o których mowa w § 25 ust. 3 pkt 1,

5) posiadają zaświadczenie, że zakup został sfinansowany ze środków, o których mowa w § 25 ust. 3 pkt 2.

2. Wnioski o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, kieruje się do Komitetu Integracji Europejskiej.

3. Zwrot podatku przysługuje także podatnikom, którzy kwotę podatku naliczonego zapłacili z innych środków niż środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których mowa w § 25 ust. 3.

§ 28.1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminach i w trybie oraz przy uwzględnieniu warunków określonych w art. 10 ust. 2, art. 21 ust. 6 i 7, art. 25 ust. 1 pkt 4 oraz art. 49 ust. 2 pkt 2 ustawy.

2. Wniosek w sprawie zwrotu podatku powinien zawierać co najmniej dane dotyczące:

1) wartości zakupów towarów i usług lub importu towarów, których dotyczy zwrot podatku,

2) kwoty podatku, o której zwrot ubiega się podatnik.

3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, załącza się:

1) kopię dokumentu stwierdzającego przekazanie na rachunek bankowy podatnika środków finansowych, pochodzących z pomocy zagranicznej,

2) dowód dokonania zapłaty ze środków pomocy zagranicznej.

4. Podatnik dołącza wniosek do deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług.

§ 30.Zwrot podatku naliczonego przysługuje podmiotom, które spełniają łącznie następujące warunki:

1) złożyły zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej,

2) nie podjęty czynności podlegających opodatkowaniu, z wyjątkiem importu towarów,

3) dokonały zakupów inwestycyjnych, których wartość bez podatku wynosi co najmniej 600 000 zł,

4) w całości dokonały zapłaty należności z tytułu dokonanych zakupów inwestycyjnych, a w przypadku importu – zapłaciły podatek należny od tego importu,

5) posiadają fakturę lub fakturę korygującą, z której wynika kwota podatku naliczonego, a w przypadku importu – dokument celny,

6) złożyły oświadczenie, że:

a) zakupy inwestycyjne będą wykorzystywane przy wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem,

b) po rozpoczęciu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podmiot nie będzie korzystał ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy,

c) w ciągu trzech lat następujących po upływie roku, w którym rozpoczęto wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu, podmiot nie wybierze zwolnienia od podatku na podstawie art. 14 ust. 5 i 6 ustawy,

d) prowadzą ewidencję, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy, w części dotyczącej zakupów inwestycyjnych,

e) pierwsze czynności podlegające opodatkowaniu będą dokonane nie wcześniej niż po upływie sześciu miesięcy od dnia dokonania pierwszego zakupu inwestycyjnego.

§ 31.1. Zwrot podatku naliczonego następuje w formie zaliczki.

2. Wypłata zaliczki dokonywana jest na wniosek podmiotu, który dokonał zakupu inwestycyjnego; do wniosku dołącza się:

1) kopię dokumentu potwierdzającego opłacenie należności obejmującej podatek naliczony z tytułu dokonania zakupów inwestycyjnych, a w przypadku importu – kopię dokumentu potwierdzającego zapłacenie podatku należnego od tego importu,

2) oświadczenie, o którym mowa w § 30 pkt 6.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, rozpatruje urząd skarbowy, który zarejestrował podatnika.

§ 32.Urząd skarbowy może odmówić wypłaty zaliczki, jeżeli nie zostaną spełnione warunki określone w § 30 lub przedstawione dokumenty będą wywoływały uzasadnione wątpliwości co do związku zakupu inwestycyjnego z działalnością opodatkowaną.

§ 33.1. Zaliczka wypłacana jest w dwóch równych ratach.

2. Pierwsza rata zaliczki wypłacana jest w terminie 15 dni po upływie kwartału, w którym złożono wniosek określony w § 31 ust. 2, a druga rata – w terminie 30 dni, licząc od dnia wypłacenia pierwszej raty.

3. Zaliczka wypłacana jest na podany przez podatnika rachunek bankowy podmiotu.

§ 34.1. Podmiot obowiązany jest do zwrotu otrzymanej zaliczki wraz z odsetkami, jeżeli:

1) nie spełni wszystkich warunków zawartych w oświadczeniu, o którym mowa w § 30 pkt 6,

2) w terminie trzech lat od dnia otrzymania pierwszej raty zaliczki zakup inwestycyjny został darowany, odprzedany, wydany w zamian za wierzytelność albo za czynność nie podlegającą opodatkowaniu lub w miejsce świadczenia pieniężnego lub oddany w nieodpłatne użytkowanie.

3) rozpoczęto likwidację, ogłoszono upadłość lub zaprzestano działalności w terminie trzech lat od ostatniego dnia miesiąca, w którym dokonano wypłaty pierwszej raty zaliczki,

4) dokona zbycia przedsiębiorstwa w terminie trzech lat od dnia otrzymania pierwszej raty zaliczki.

2. Przez zaprzestanie działalności, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, rozumie się również wstrzymanie wykonywania inwestycji w okresie dłuższym niż sześć miesięcy.

3. W przypadkach określonych w ust. 1 podmiot obowiązany jest zawiadomić właściwy urząd skarbowy i zwrócić zaliczkę, wraz z odsetkami naliczonymi od dnia otrzymania poszczególnych rat zaliczki, w terminie 15 dni od końca miesiąca, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające zwrot.

4. Do odsetek, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepisy dotyczące odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych.

§ 35.Kwota podatku naliczonego, która nie została wypłacona w formie rat zaliczki, zwiększa kwotę podatku naliczonego za pierwszy okres rozliczeniowy, za który składana jest deklaracja podatkowa, o której mowa w art. 10 ust. 1 ustawy.

§ 37.Do otrzymywania faktur uprawnieni są wyłącznie:

1) podatnicy, o których mowa w § 36,

2) podatnicy posiadający numer identyfikacji podatkowej lub posługujący się numerem tymczasowym:

a) wykonujący wyłącznie czynności określone w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, jeżeli korzystają ze zwrotu podatku naliczonego na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy,

b) jeżeli korzystają ze zwrotu podatku naliczonego na podstawie art. 23 pkt 2–4 ustawy,

3) nabywcy, na rzecz których dokonywana jest sprzedaż towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia,

4) nabywcy eksportowanych towarów i usług,

5) uprawnione przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne oraz członkowie personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także inne osoby zrównane z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych.

§ 38.1. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, z zastrzeżeniem § 39, powinna zawierać co najmniej:

1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy,

2) numery identyfikacji podatkowej lub numery tymczasowe sprzedawcy i nabywcy,

3) dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”, z zastrzeżeniem ust. 10,

4) nazwę towaru lub usługi,

5) jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług,

6) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto),

7) wartość sprzedanych towarów lub wykonanych usług bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto),

8) stawki podatku,

9) sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatkowe i zwolnionych od podatku,

10) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług) z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatkowych,

11) wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto) z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatkowych lub zwolnionych od podatku,

12) kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie,

13) czytelne podpisy osób uprawnionych do wystawienia i otrzymania faktury lub podpisy oraz imiona i nazwiska tych osób.

2. Sprzedawca może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku.

3. Jednostkowa sprzedaż danego towaru lub usługi, której łączna wartość sprzedaży netto jest niższa od 6 zł, może być dokumentowana odrębnym rachunkiem uproszczonym, z zastrzeżeniem ust. 4.

4. Przepis ust. 3 nie dotyczy sprzedaży towarów lub usług:

1) do których ma zastosowanie stawka 0% lub zwolnienie od podatku,

2) wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia.

5. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza.

6. Podatnik, który posługuje się numerem tymczasowym, ma obowiązek uzupełnić dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przez dopisanie przy tym numerze wyrazu REGON lub PESEL.

7. W przypadku sprzedaży w kraju towarów lub usług objętych stawką niższą od określonej w art. 18 ust. 1 ustawy oraz towarów lub usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy lub przepisów wydanych na podstawie art. 47 ustawy, dane określone w ust. 1 pkt 4 obejmują również symbol towaru lub usługi, określony w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, chyba że ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy nie powołują tego symbolu.

8. Faktura nie musi zawierać danych dotyczących nabywcy, o których mowa w ust. 1 pkt 13, jeżeli nabywca złoży sprzedawcy pisemne oświadczenie, w którym upoważni go do wystawiania faktur bez podpisu osoby uprawnionej do otrzymania faktury.

9. Faktury wystawiane nabywcom określonym w § 37 pkt 3–5 mogą nie zawierać danych określonych w ust. 1 pkt 2 i 13 dotyczących nabywcy, a podpis osoby uprawnionej do wystawiania faktur może być zastąpiony na fakturach wystawianych nabywcom określonym w § 37 pkt 3 danymi umożliwiającymi identyfikację tej osoby.

10. Niezależnie od danych określonych w ust. 1 oryginały i kopie faktur oraz faktur korygujących, wystawiane przez:

1) zakłady pracy chronionej – powinny zawierać wyrazy FAKTURA VAT ZPChr,

2) warsztaty szkolne szkół zawodowych, warsztaty szkolne zakładów opiekuńczo-wychowawczych, warsztaty szkoleniowe zakładów doskonalenia zawodowego, warsztaty szkolne prowadzone w formie gospodarstw pomocniczych przy zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich – powinny zawierać wyrazy FAKTURA VAT WSD,

3) przywięzienne zakłady pracy (przywięzienne przedsiębiorstwa i przywięzienne gospodarstwa pomocnicze) – powinny zawierać wyrazy FAKTURA VAT PZP.

§ 39.1. W przypadku gdy podatnik jest obowiązany do stosowania cen urzędowych zawierających podatek, w fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży:

1) jako cenę jednostkową wykazuje się cenę wraz z kwotą podatku (cenę brutto), a zamiast wartości sprzedaży netto wykazuje się wartość sprzedaży brutto,

2) kwota podatku jest obliczana według następującego wzoru:

KP – oznacza kwotę podatku z podziałem na poszczególne stawki podatkowe, przy czym wielkość wynikającą ze wzoru zaokrągla się według zasad określonych w § 38 ust. 5,

WB – oznacza sumę wartości sprzedaży brutto z podziałem na poszczególne stawki podatkowe,

SP – oznacza stawkę podatku od towarów i usług.

3) sumę wartości sprzedaży netto stanowi różnica między wartością sprzedaży brutto a kwotą podatku, z podziałem na poszczególne stawki podatkowe.

2. Przepis ust. 1 może być stosowany również w przypadku, gdy sprzedawca stosuje jako ceny sprzedaży umowne ceny brutto.

§ 40.1. Fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 41 i 42.

2. W przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 38 ust. 1 pkt 3, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

§ 41.1. Jeżeli sprzedawca otrzymał przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi jednorazowo lub w ratach co najmniej połowę ceny, obowiązany jest wystawić fakturę nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano od nabywcy kwotę wynoszącą co najmniej 50% ceny brutto towaru lub usługi.

2. Fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym pobrano każdą kolejną przedpłatę, zaliczkę, zadatek lub ratę, przekraczającą kwotę, o której mowa w ust. 1.

3. Faktura stwierdzająca pobranie zaliczki, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna zawierać co najmniej:

1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy,

2) numer identyfikacji podatkowej lub numer tymczasowy sprzedawcy i nabywcy,

3) datę wystawienia t numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT, kwotę pobranej zaliczki brutto, a w przypadku określonym w ust. 2 również daty i numery poprzednich faktur oraz sumę kwot pobranych wcześniej zaliczek brutto,

4) stawkę podatku oraz kwotę podatku, wyliczoną według wzoru:

gdzie:

KP – oznacza kwotę podatku,

ZB – oznacza kwotę pobranej zaliczki brutto,

SP – oznacza stawkę podatku,

5) dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę towaru lub usługi, cenę netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług netto, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość brutto zamówienia lub umowy.

4. Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 i 2, nie obejmują całej ceny brutto, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi wystawia fakturę na zasadach określonych w i 38–40, z tym że sumę wartości towarów (usług) pomniejsza się o wartość pobranych zaliczek, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących pobranie zaliczek; taka faktura powinna zawierać również numery faktur wystawionych zgodnie z ust. 1–3.

5. Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 i 2, obejmują całą cenę brutto towaru lub usługi, sprzedawca nie wystawia faktury w terminie określonym w § 40.

6. Przepisy § 38 ust. 5 i 7–10 stosuje się odpowiednio.

§ 42.W przypadkach określonych w § 6 ust. 1 pkt 1–4, 7 i 9, a także w przypadku umowy komisu fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego; faktura nie może być jednak wystawiona wcześniej niż 30 dnia przed powstaniem tego obowiązku.

§ 43.1. W przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 15 ust. 2 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

2. Faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1) numer kolejny oraz datę jej wystawienia,

2) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a) określone w § 38 ust. 1 pkt 1–3,

b) nazwę towaru lub usługi objętych rabatem,

3) kwotę i rodzaj udzielonego rabatu,

4) kwotę zmniejszenia podatku należnego,

5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia faktury korygującej lub podpis oraz imię i nazwisko tej osoby.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1) zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy,

2) zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, o których mowa w art. 6 ust. 8 ustawy.

4. Sprzedawca obowiązany jest posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę; nie dotyczy to towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia i eksportu.

5. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą obowiązany jest do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym tę fakturę otrzymał, lub w miesiącu następnym.

6. Przepisy § 38 ust. 4–7, 9 i 10 stosuje się odpowiednio.

7. Faktury korygujące powinny zawierać wyraz KOREKTA lub wyrazy FAKTURA KORYGUJĄCA.

§ 44.1. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

2. Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1) numer kolejny oraz datę jej wystawienia,

2) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a) określone w § 38 ust. 1 pkt 1–3,

b) nazwę towaru lub usługi objętych podwyżką ceny,

3) kwotę podwyższenia ceny bez podatku,

4) kwotę podwyższenia podatku należnego,

5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia faktury korygującej lub podpis oraz imię i nazwisko tej osoby.

3. Faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1, pkt 2 lit. a) i pkt 5, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

4. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą:

1) jest uprawniony do podwyższenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym fakturę otrzymał, lub w miesiącu następnym – jeżeli ujęcie jej w rozliczeniu spowoduje zwiększenie podatku naliczonego,

2) jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym fakturę otrzymał, lub w miesiącu następnym – jeżeli ujęcie jej w rozliczeniu spowoduje obniżenie podatku naliczonego.

5. Przepisy § 38 ust. 4–7, 9 i 10 oraz § 43 ust. 4 i 7 stosuje się odpowiednio.

§ 45.1. Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 38 ust. 1 pkt 5–12, może wystawić notę korygującą.

2. Nota korygująca przesyłana jest wystawcy faktury lub faktury korygującej wraz z kopią.

3. Nota korygująca powinna zawierać co najmniej:

1) numer kolejny i datę jej wystawienia,

2) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone wystawcy noty i wystawcy faktury lub faktury korygującej oraz ich adresy i numery identyfikacji podatkowej,

3) dane zawarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w § 38 ust. 1 pkt 1–3,

4) wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej,

5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia noty korygującej lub imię i nazwisko oraz podpis tej osoby.

4. Jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej zgadza się z treścią noty, potwierdza jej treść podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub faktury korygującej.

5. Podatnik, który otrzymał kopię potwierdzonej noty korygującej, może zmniejszyć podatek należny o podatek naliczony lub skorygować kwotę różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego, wynikającą z faktury lub faktury korygującej, której dotyczyła nota korygująca, w rozliczeniu za okres określony w art. 19 ust. 3 ustawy.

6. Noty korygujące powinny zawierać wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”.

7. Przepisy ust. 2–5 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących.

§ 46.Jeżeli podatnik sprzedał towar w opakowaniu zwrotnym, pobierając za to opakowanie kaucję, wartości opakowania nie uwzględnia się w treści faktury.

§ 47.Fakturami mogą być również:

1) bilety jednorazowe, wydawane przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, jeżeli zawierają następujące dane:

a) nazwę i numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy,

b) numer i datę wystawienia biletu,

c) odległość taryfową nie mniejszą niż 50 km,

d) kwotę należności wraz z podatkiem,

e) kwotę podatku,

2) dowody zapłaty za usługi radiokomunikacji przywoławczej, jeżeli zawierają następujące dane:

a) nazwy i numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy,

b) kwotę należności wraz z podatkiem,

c) kwotę podatku,

3) dokumenty dotyczące usług bankowych i ubezpieczeniowych zwolnionych od podatku, jeżeli zawierają co najmniej następujące dane:

a) określenie usługodawcy i usługobiorcy,

b) numer kolejny i datę ich wystawienia,

c) nazwę usługi,

d) kwotę, której dotyczy dokument.

§ 48.1. Komisant dokonujący sprzedaży towarów w wykonaniu umowy komisu wystawia przy sprzedaży towarów wyłącznie:

1) fakturę – w przypadku gdy komitent oraz komisant są uprawnieni do wystawiania faktur zgodnie z § 36, a nabywca towaru uprawniony jest do otrzymania faktury zgodnie z § 37,

2) rachunek uproszczony – w pozostałych przypadkach, z zastrzeżeniem art. 32 ust. 2 ustawy.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, komisant wystawia fakturę na podstawie pisemnego oświadczenia komitenta, że jest uprawniony do wystawiania faktur.

3. Kopię dokumentów, o których mowa w ust. 1, komisant przekazuje komitentowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji.

4. Za fakturę (rachunek uproszczony) u komitenta uważa się również dokument handlowy (fakturę, rachunek), na podstawie którego następuje rozliczenie między stronami umowy komisu i który powinien zawierać odpowiednio dane określone w § 38, z tym że poszczególne wartości dotyczące towaru powinny wynikać z faktur i rachunków, o których mowa w ust. 1. Dokument ten uważa się za fakturę VAT (rachunek uproszczony) u komitenta, łącznie z kopią dokumentu, o którym mowa w ust. 3.

5. Niezależnie od danych określonych w § 38 lub 51, dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać odpowiednio wyrazy FAKTURA VAT KOMIS lub RACHUNEK UPROSZCZONY KOMIS.

§ 49.1. Za fakturę uważa się także dokument handlowy (fakturę), na podstawie którego następuje rozliczenie między stronami umowy komisu lub innej umowy o podobnym charakterze, jeżeli ich przedmiotem jest eksport lub import towarów.

2. Faktura, o której mowa w ust. 1, zawiera dane określone w § 38 oraz:

1) numer i datę wystawienia dokumentu celnego,

2) numer i datę wystawienia dokumentu handlowego (faktury) dla kontrahenta zagranicznego lub przez kontrahenta zagranicznego,

3) wartość towaru i usługi, obliczoną po kursie walut obcych zastosowanym w dokumencie celnym.

3. W przypadku eksportu towarów faktura, o której mowa w ust. 1, stanowi dla komitenta podstawę do uznania sprzedaży za eksport tylko wraz z dokumentem celnym (jego kopią), potwierdzającym wywóz towaru poza granicę państwową Rzeczypospolitej Polskiej.

4. W przypadku importu towarów faktura, o której mowa w ust. 1, stanowi dla komitenta podstawę do dokonywania odliczeń kwot podatku naliczonego tylko wraz z dokumentem celnym (jego kopią), w którym te kwoty zostały obliczone.

§ 50.1. Jeżeli podatnik nie jest obowiązany do wystawiania faktur na zasadach określonych w § 36, 37 i 38 ust. 3, to wystawia nabywcy rachunek uproszczony.

2. Podatnicy świadczący usługi, w tym również w zakresie handlu i gastronomii, wystawiają rachunki uproszczone osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej na ich żądanie.

§ 51.1. Rachunek uproszczony powinien zawierać co najmniej:

1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, a także numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy,

2) dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny rachunku, oznaczonego jako RACHUNEK UPROSZCZONY,

3) nazwę towaru lub usługi oraz ich ceny jednostkowe,

4) jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług,

5) wartość sprzedanych towarów i wykonanych usług,

6) kwotę podatku, jeżeli sprzedaż podlega opodatkowaniu, a wartość sprzedaży wraz z podatkiem jest równa lub wyższa od:

a) 6,12 zł – w przypadku towarów i usług opodatkowanych stawką 2%,

b) 6,42 zł – w przypadku towarów i usług opodatkowanych stawką 7%,

c) 7,32 zł – w przypadku towarów i usług opodatkowanych stawką 22%,

7) czytelny podpis osoby upoważnionej do wystawienia rachunku uproszczonego lub podpis oraz imię i nazwisko tej osoby.

2. Przepisy § 38 ust. 5, 7, 9 i 10 oraz § 40–42 stosuje się odpowiednio.

§ 52.1. Rachunki korygujące dotyczące rachunków uproszczonych wystawiane są w przypadkach określonych w § 43 i 44 i powinny zawierać co najmniej:

1) numer oraz datę wystawienia rachunku korygującego,

2) dane zawarte w rachunku uproszczonym, którego dotyczy rachunek korygujący,

3) kwotę obniżenia lub podwyższenia ceny,

4) kwotę podwyższenia lub obniżenia podatku należnego, jeżeli sprzedaż podlega opodatkowaniu,

5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia rachunku korygującego lub podpis oraz imię i nazwisko tej osoby.

2. Przepisy § 38 ust. 5 i 7 oraz § 44 ust. 5 stosuje się odpowiednio.

3. Rachunki korygujące powinny zawierać wyraz KOREKTA lub wyrazy RACHUNEK KORYGUJĄCY.

§ 53.Podatnicy, którzy wystawiają faktury, faktury korygujące, rachunki uproszczone oraz rachunki korygujące dotyczące rachunków uproszczonych, mogą prowadzić jednolitą numerację kolejno wystawianych faktur i rachunków.

§ 54.1. Faktury, faktury korygujące, rachunki uproszczone i rachunki korygujące dotyczące rachunków uproszczonych wystawiane są co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

2. Oryginał faktury powinien zawierać wyraz ORYGINAŁ, a kopia faktury – wyraz KOPIA.

3. Podstawę do obniżenia przez nabywcę kwoty podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego stanowią wyłącznie oryginały faktur lub faktur korygujących albo ich duplikaty, o których mowa w § 55.

4. W przypadku gdy:

1) sprzedaż towarów lub usług została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

a) wystawionymi przez podmiot nie istniejący lub nie uprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących,

b) w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii,

c) wystawionymi przez podatników, określonych w § 38 ust. 10, nie zawierającymi wyrazów, o których mowa w tym przepisie,

2) nabywca posiada fakturę lub fakturę korygującą nie potwierdzoną kopią u sprzedawcy,

3) wystawiono fakturę, o której mowa w art. 33 ust. 1 ustawy,

4) wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż towarów lub usług,

5) wystawiono faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

a) stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane,

b) podające kwoty niezgodne ze stanem faktycznym,

c) potwierdzające czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego, faktury te i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

5. Przepis ust. 4 stosuje się również w przypadku, gdy:

1) podatnikom wymienionym w ust. 6 nabywca nie zapłacił bezpośrednio w formie pieniężnej za pośrednictwem banku należności wynikającej z faktury (faktury korygującej), wystawionej przez tych podatników,

2) między sprzedającym, który w momencie sprzedaży był podatnikiem wymienionym w ust. 6, a nabywcą istnieją związki lub sytuacje, o których mowa w art. 17 ust. 1 ustawy, a właściwy dla podatnika organ podatkowy określił wysokość obrotu u sprzedawcy na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, pomniejszonych o podatek.

6. Za podatników, o których mowa w ust. 5 pkt 1, uważa się:

1) zakłady pracy chronionej w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych,

2) prowadzących:

a) warsztaty szkolne szkół zawodowych, warsztaty szkolne zakładów opiekuńczo-wychowawczych i warsztaty szkoleniowe zakładów doskonalenia zawodowego,

b) warsztaty szkolne prowadzone w formie gospodarstw pomocniczych przy zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich,

c) przywięzienne zakłady pracy (przywięzienne przedsiębiorstwa i przywięzienne gospodarstwa pomocnicze),

3) wymienione w pkt 2 jednostki, o ile są odrębnymi podatnikami.

7. Przepis ust. 5 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadkach, gdy:

1) zapłata należności wynikającej z faktury (faktury korygującej) następuje w formie wzajemnych potrąceń należności i zobowiązań, potwierdzonych przez właściwy dla nabywcy urząd skarbowy, na podstawie dokumentów przedstawionych przez nabywcę,

2) należność wynikająca z faktury (faktury korygującej) nie przekracza kwot wymienionych w art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz. 733, Nr 114, poz. 740, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 124, poz. 783 i Nr 133, poz. 884).

8. W przypadku określonym w ust. 4 pkt 1 lit. b) kwotę podatku należnego ustala się na podstawie dokumentu zawierającego wyższą kwotę podatku.

9. Przepisu ust. 4 pkt 2 nie stosuje się w przypadku, gdy wystawca faktury lub faktury korygującej uwzględnił wykazaną w niej sprzedaż i podatek należny w deklaracji dla podatku od towarów i usług.

10. Przepisy ust. 4–7 stosuje się odpowiednio do rachunków uproszczonych, o których mowa w art. 14 ust. 3 ustawy.

§ 55.1. Jeżeli oryginał faktury, faktury korygującej, rachunku uproszczonego lub rachunku korygującego dotyczącego rachunku uproszczonego ulegnie zniszczeniu albo zaginie, sprzedawca ponownie wystawia fakturę lub rachunek zgodnie z danymi zawartymi w kopii faktury lub rachunku.

2. Faktura lub rachunek uproszczony wystawiony ponownie musi zawierać wyraz DUPLIKAT oraz datę jego wystawienia.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do not korygujących.

§ 56.1. Podatnicy obowiązani są przechowywać oryginały i kopie faktur, faktur korygujących, rachunków uproszczonych, rachunków korygujących dotyczących rachunków uproszczonych i not korygujących, a także duplikaty tych dokumentów w okresie 5 lat, licząc od końca roku, w którym wystawiono fakturę, rachunek lub notę.

2. Przepis ust. 1 dotyczy również dokumentów celnych.

3. Jeżeli faktura została wystawiona na podstawie pisemnego oświadczenia złożonego w zamówieniu lub ofercie, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy także oryginału oraz kopii zamówienia lub oferty.

§ 57.1. Organy egzekucyjne, określone w art. 19 i art. 20 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680 oraz z 1997 r. Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943 i 944), oraz komornicy sądowi, o których mowa w art. 758 Kodeksu postępowania cywilnego, dokonujący na podstawie odrębnych przepisów, w trybie egzekucji, sprzedaży towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów, wystawiają w jego imieniu i na jego rachunek faktury lub rachunki uproszczone, potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów; kopię faktury (rachunku uproszczonego) otrzymuje dłużnik.

2. Fakturę należy wystawić, jeżeli:

1) dłużnik oraz nabywca towaru spełniają odpowiednio warunki określone w § 36 i 37,

2) na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

3. Faktura (rachunek uproszczony) stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna spełniać warunki, o których mowa w § 38 i 51, a oprócz tego zawierać nazwę i adresy organów egzekucyjnych, określonych w ust. 1; jako sprzedawcę wpisuje się w fakturze nazwę i adres dłużnika, przy czym za podpisy osób uprawnionych do wystawienia faktury (rachunku uproszczonego) uważa się podpisy kierowników organów egzekucyjnych (lub osób przez nich upoważnionych), o których mowa wyżej.

4. Kopię dokumentów, o których mowa w ust. 3, organ egzekucyjny przekazuje dłużnikowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji.

5. Przepisy § 39–46, 52, 55 i 56 stosuje się odpowiednio.

§ 59.1. Do usług transportu międzynarodowego, o których mowa wart. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy, zalicza się przewóz lub inny sposób przemieszczania osób i towarów przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej:

1) z miejsca wyjazdu (nadania) w Polsce do miejsca przyjazdu Do usług transportu międzynarodowego, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy, zalicza się przewóz lub inny sposób przemieszczania osób i towarów przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej: (przeznaczenia) za granicą,

2) z miejsca wyjazdu (nadania) za granicą do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) w Polsce,

3) z miejsca wyjazdu (nadania) za granicą do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) za granicą, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tranzyt).

2. Nie stanowi usługi, o której mowa w ust. 1, przewóz osób lub towarów w przypadku, gdy miejsce wyjazdu (nadania) i miejsce przyjazdu (przeznaczenia) tych osób lub towarów znajduje się w Polsce, a przewóz za granicę ma wyłącznie charakter tranzytu.

3. Usługami transportu międzynarodowego są również wykonywane w kraju usługi pośrednictwa, rzeczoznawstwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami transportu międzynarodowego.

§ 60.1. Za eksport usług uznaje się następujące rodzaje usług transportu międzynarodowego:

1) usługi, o których mowa w § 59 ust. 1 pkt 1 i 3, polegające na przewozie towarów przez krajowego przewoźnika kolejowego, uprawnionego przewoźnika drogowego w rozumieniu przepisów o wykonywaniu międzynarodowego transportu drogowego oraz przewoźnika żeglugi śródlądowej, na podstawie dokumentów wymienionych w § 62 ust. 1 pkt 1,

2) usługi, o których mowa w § 59 ust. 1 pkt 1, polegające na przewozie towarów przez eksportera przy użyciu własnego środka transportowego,

3) usługi, o których mowa w § 59 ust. 1, polegające na przewozie przez przewoźnika powietrznego i morskiego:

a) towarów – na podstawie dokumentów wymienionych w § 62 ust. 1 pkt 1,

b) osób – na podstawie dokumentów wymienionych w § 62 ust. 1 pkt 3,

4) usługi, o których mowa w § 59 ust. 1, polegające na tłoczeniu ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego rurociągami,

5) usługi, o których mowa w § 59 ust. 1 pkt 2, polegające na przewozie towarów przez przewoźników wymienionych w pkt 1 na zlecenie osoby zagranicznej w rozumieniu prawa dewizowego, nie będącej podatnikiem.

2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się do przewoźników zagranicznych pod warunkiem wzajemności.

§ 61.Usługi międzynarodowego transportu osób są usługami eksportowymi:

1) w całości, jeżeli są wykonywane przez przewoźnika powietrznego, kolejowego lub morskiego,

2) w całości, jeżeli przewozy wykonywane są na zlecenie osoby zagranicznej w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, nie będącej podatnikiem, z wyjątkiem przewozów, o których mowa w § 4 ust. 1,

3) w pozostałych przypadkach w części, w jakiej zostały wykonane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 62.1. Dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w § 59 ust. 3 i 5 60, są:

1) dla transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że przewóz odbywa się między miejscem nadania i miejscem przeznaczenia, położonymi w różnych państwach, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora),

2) dla transportu towarów przez eksportera – dowód wywozu towarów,

3) dla transportu osób, o których mowa w § 60 ust. 1 pkt 3 lit. b) – międzynarodowy bilet lotniczy, promowy lub okrętowy wystawiony przez uprawnionego przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera,

4) dla transportu rurociągami – protokół zdawczo-odbiorczy podpisany przez kontrahentów.

2. Dokument, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinien zawierać co najmniej:

1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania eksportera towarów,

2) określenie towarów i ich ilości,

3) potwierdzenie wywozu przez graniczny urząd celny.

§ 63.1. Za usługi zagranicznej turystyki przyjazdowej, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy, uznaje się usługi świadczone przez podatników na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz oraz zlecenie osoby zagranicznej w rozumieniu prawa dewizowego, nie będącej podatnikiem.

2. Turystyka ma charakter zorganizowany, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1) usługa dotyczy jednorazowo grupy wynoszącej co najmniej osiem osób lub związana jest z organizacją polowań,

2) realizacja usługi obejmuje również usługę uprawnionego przewodnika lub pilota,

3) przekazano zaliczkę w wysokości wynoszącej co najmniej 30% ceny zleconej usługi.

3. Dokumentem będącym dowodem świadczenia usług wymienionych w ust. 1 jest łączna faktura wystawiona w walucie obcej przez podatnika osobie zagranicznej, o której mowa w ust. 1, oraz dowód zapłaty.

§ 64.1. Za eksport usług, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 5 ustawy, uznaje się:

1) usługi świadczone bezpośrednio przez podatnika, który sprowadził na polski obszar celny towary objęte procedurą uszlachetniania czynnego w celu ich naprawy, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia, jeżeli towary te zostaną wywiezione za granicę zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych,

2) usługi polegające na pośredniczeniu między podmiotem zagranicznym nie będącym podatnikiem a podatnikiem, o którym mowa w pkt 1, gdy pośrednik otrzymuje prowizję lub inne wynagrodzenie od którejkolwiek ze stron zawartego kontraktu dotyczącego usług określonych w pkt 1, pod warunkiem posiadania kopii dokumentów potwierdzających powrotny wywóz towarów za granicę,

3) usługi świadczone przez innych podatników na zlecenie podatnika, o którym mowa w pkt 1, polegające wyłącznie na naprawie, uszlachetnieniu, przerobie lub przetworzeniu towarów sprowadzonych w tym celu przez podatnika określonego w pkt 1, pod warunkiem:

a) uzyskania oświadczenia od zleceniodawcy, że towar powstały w wyniku wykonania tej usługi zostanie wywieziony za granicę,

b) posiadania szczegółowego rozliczenia tych usług zgodnie z treścią dokumentów celnych, których kopie powinny być w posiadaniu tych podatników, stwierdzających powrotny wywóz towarów za granicę,

4) usługi polegające na naprawie, uszlachetnieniu, przerobie lub przetworzeniu towarów sprowadzonych na polski obszar celny, które zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego w rozumieniu przepisów celnych, świadczone przez podatników na zlecenie osób zagranicznych w rozumieniu prawa dewizowego nie będących podatnikami, w ramach kontraktów wielostronnych, pod warunkiem że:

a) naprawiony, uszlachetniony, przerobiony lub przetworzony przez tych podatników towar został sprowadzony do kraju przez podatnika będącego również stroną tego kontraktu,

b) podatnik posiada szczegółowe rozliczenie wykonanych usług zgodnie z dokumentami celnymi stwierdzającymi wywóz towarów za granicę oraz kopię tych dokumentów celnych.

2. Przepisy ust. 1 pkt 2–4 stosuje się, jeżeli podatnik spełni określone w nich warunki oraz otrzyma całość lub co najmniej 50% zapłaty przed upływem 60 dni od daty wywozu za granicę towaru będącego przedmiotem świadczonych usług, z tym że spełnienie warunków także po upływie terminu uprawnia podatnika do dokonania korekty kwoty podatku należnego.

§ 65.Ustala się listę towarów i usług, stanowiącą załącznik nr 4 do rozporządzenia, do których sprzedaży lub świadczenia w kraju stosuje się stawkę 0%.

§ 66.1. Opodatkowaniu podatkiem według stawki 0% podlegają także:

1) usługi świadczone przez Przedsiębiorstwo Państwowe Polskie Koleje Państwowe na rzecz zarządów kolei z siedzibą za granicą oraz wynajem tym zarządom infrastruktury przy wykonywaniu transportu międzynarodowego,

2) usługi w zakresie kontroli i nadzoru ruchu lotniczego, świadczone na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących rejsy przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej,

3) usługi związane z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz inne usługi świadczone na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących rejsy przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej,

4) usługi świadczone na obszarze polskich portów morskich, związane z transportem międzynarodowym, polegające na obsłudze lądowych i morskich środków transportu oraz na kompleksowej obsłudze ładunków i pasażerów w tych portach,

5) usługi ratownictwa morskiego, nadzoru nad bezpieczeństwem żeglugi morskiej i śródlądowej oraz usługi związane z ochroną środowiska morskiego i utrzymaniem akwenów portowych i torów podejściowych,

6) najem (czarter) statków powietrznych, morskich i żeglugi śródlądowej oraz najem wyposażenia tych statków w związku z transportem międzynarodowym,

7) usługi związane z obsługą statków, kutrów oraz łodzi morskich należących do armatorów rybołówstwa morskiego, z wyjątkiem usług świadczonych na cele osobiste załogi,

8) usługi polegające na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków, kutrów i łodzi morskich, o których mowa w pkt 6 i 7, oraz ich części składowych,

9) usługi pośrednictwa związane z podejmowaniem zatrudnienia przez obywateli polskich za granicą,

10) usługi polegające na wykonywaniu czynności bezpośrednio związanych z organizacją eksportu towarów, a w szczególności wystawianiu dokumentów spedytorskich, konosamentów, organizacji odpraw celnych i wypełnianiu dokumentów celnych,

11) usługi, o których mowa w § 59 ust. 3, związane z usługami transportu międzynarodowego określonymi w § 60 ust. 1 i w § 61.

2. Opodatkowanie stawką 0% czynności, o których mowa w ust. 1, jest uzależnione od prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

§ 67.1. Stawkę podatku 0% stosuje się także do:

1) importu nawozów sztucznych:

a) azotowych (ex PCN 2814, ex PCN 2827, ex PCN 3102, ex PCN 3105),

b) fosforowych (ex PCN 2510, ex PCN 2835, ex PCN 3103, ex PCN 3105),

c) potasowych (ex PCN 3104, ex PCN 3105),

d) wieloskładnikowych (ex PCN 3105),

e) pozostałych (ex PCN 2522, ex PCN 2530, ex PCN 2835, ex PCN 3105, ex PCN 3824),

2) importu nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych (ex PCN 2521 00 00 0, ex PCN 2522),

3) importu składników chemicznych mieszanek paszowych (bez farmaceutycznych):

a) związków azotowych do mieszanek paszowych (ex PCN 2814, ex PCN 2836, ex PCN 3102),

b) związków fosforowych do mieszanek paszowych (ex PCN 2835, ex PCN 3103),

c) pozostałych (ex PCN 2501 00, ex PCN 2509 00 00 0, ex PCN 2833),

4) usług związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w art. 51 ust. 2 ustawy:

a) budowałno-montażowych, realizowanych na podstawie umów zawartych przed dniem 2 marca 1993 r.,

b) geodezyjnych, mierniczych i dokumentacyjnych,

c) projektowania budowlanego, technologicznego i urbanistycznego,

5) sprzedaży lokali mieszkalnych przez podatników prowadzących działalność gospodarczą w zakresie budownictwa mieszkaniowego lub usług mieszkaniowych.

2. Przepis ust. 1 pkt 4 lit. a) stosuje się, jeżeli podatnik świadczący usługi budowlano-montażowe zawiadomił w terminie do dnia 30 lipca 1993 r. właściwy urząd skarbowy o zawarciu takich umów oraz przedłożył wykazy zawierające dane dotyczące stron umów, rodzaju i wartości transakcji oraz okresu, na jaki umowa została zawarta.

§ 68.1. Stawkę podatku 0% stosuje się również do świadczenia usług nabywanych za środki finansowe z pomocy zagranicznej, o których mowa w § 25 ust. 3, jeżeli zawarta została pisemna umowa o świadczenie tych usług, zarejestrowana przez Komitet Integracji Europejskiej.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się zwrotu podatku określonego w § 25 ust. 1.

§ 69.Stawkę podatku 0% stosuje się do wynajmu powierzchni wystawienniczej, w związku ze świadczeniem usług związanych z organizacją wystaw i targów na rzecz osób zagranicznych w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, nie będących podatnikami podatku.

§ 70.1. Stawkę podatku 0% stosuje się do sprzedaży towarów do wolnych obszarów celnych umiejscowionych na terenie lotniczego, morskiego lub rzecznego przejścia granicznego, przeznaczonych do odprzedaży podróżnym.

2. Stawkę podatku 0% stosuje się do usług:

1) polegających na przesyłaniu energii elektrycznej przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tranzyt),

2) świadczonych na podstawie umowy maklerskiej, agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub komisu, a dotyczących towarów eksportowanych, z zastrzeżeniem ust. 3,

3) projektowania budowlanego, technologicznego i urbanistycznego, w zakresie rzeczoznawstwa, adwokackich i notarialnych, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 2 i 3 stawkę 0% stosuje się pod warunkiem, że:

1) usługa jest świadczona na rzecz osób zagranicznych w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, nie będących podatnikami,

2) podatnik posiada dowód, iż należność za wykonaną usługę została zapłacona i przekazana na rachunek bankowy podatnika w banku krajowym w ciągu 90 dni od dnia wykonania usługi.

4. Jeżeli nie został spełniony warunek, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, podatnik nie wykazuje obrotu z tego tytułu za dany miesiąc; obrót ten wykazuje się w miesiącu, w którym warunek ten został spełniony, nie później jednak niż przed upływem 90 dni od daty wykonania usługi. W razie niespełnienia warunku określonego w ust. 3 pkt 2, mają zastosowanie stawki właściwe dla sprzedaży tych usług w kraju. Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, także po upływie tego terminu uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego.

§ 71.1. Stawkę podatku 0% stosuje się również do:

1) sprzedaży towarów nabywanych przez osoby zagraniczne w rozumieniu prawa dewizowego, nie będące podatnikami, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a następnie do wywozu za granicę w przypadku, gdy podatnik:

a) przekaże nabyty przez osobę zagraniczną towar do podmiotu, który dokonuje przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia,

b) posiada dowód, iż należność za towar została zapłacona i przekazana na rachunek bankowy podatnika w banku krajowym,

2) świadczenie usług przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia, wykonywanych na zlecenie osób zagranicznych w rozumieniu prawa dewizowego, nie będących podatnikami, w przypadku gdy:

a) wykonywane przez podatnika usługi dotyczą towarów wytworzonych w kraju,

b) podatnik posiada dowód, iż należność za usługę została zapłacona i przekazana na rachunek bankowy podatnika w banku krajowym.

c) posiada dokument potwierdzający wywóz za granicę towaru, którego usługa dotyczy.

2. Obowiązek podatkowy powstaje:

1) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1 – z chwilą otrzymania zapłaty, nie później jednak niż 40 dnia od daty wydania towaru; otrzymanie zapłaty w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego,

2) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 2 – z chwilą otrzymania dokumentu potwierdzającego wywóz towaru za granicę, nie później jednak niż 40 dnia od daty wykonania usługi; otrzymanie dokumentu potwierdzającego wywóz towaru za granicę w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego.

3. Jeżeli towar, który powstał w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, został zbyty na terenie kraju, podmioty, które dokonały tych czynności, są obowiązane do zapłacenia podatku według stawki właściwej dla sprzedaży tego towaru, przy czym podatek ustala się od wartości towaru obliczonej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, zmniejszonych o podatek.

§ 74.Określa się listę usług prawniczych, do których stosuje się zwolnienie od podatku, stanowiącą załącznik nr 7 do rozporządzenia.

§ 76.Stawka podatku w wysokości 0% określona dla towarów i usług, wymienionych w § 65–71, obowiązuje do dnia 31 grudnia 1999 r.

§ 77.1. Zmiana Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego po dniu 31 grudnia 1995 r. nie powoduje zmian wysokości opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

2. Do usług wymienionych w rozporządzeniu stosuje się odpowiednio przepis ust. 2 obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie ogłoszenia załączników do ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, z uwzględnieniem nomenklatury wynikającej z Klasyfikacji wyrobów i usług w zakresie usług (Dz. U. Nr 44, poz. 231).

§ 78.Nie stanowi naruszenia obowiązków określonych w art. 27 ust. 4 ustawy przypadek usunięcia przez podatnika wadliwych zapisów lub uzupełnienia brakujących zapisów w ewidencji dotyczącej podatku oraz odpowiedniej zmiany deklaracji dla podatku od towarów i usług przed dniem rozpoczęcia kontroli przez urząd skarbowy lub inspektora kontroli skarbowej.

§ 79.Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 154, poz. 797, z 1996 r. Nr 107, poz. 506 i Nr 157, poz. 805 oraz z 1997 r. Nr 61, poz. 389).

§ 80.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów
z dnia 15 grudnia 1997 r. (poz. 1024)

Załącznik nr 1

LISTA TOWARÓW I USŁUG, DO KTÓRYCH NIE MAJĄ ZASTOSOWANIA ZWOLNIENIA OD PODATKU OKREŚLONE W ART. 14 UST. 1, 5 i 6 USTAWY

Załącznik nr 2

WYKAZ WYROBÓW RĘKODZIEŁA LUDOWEGO I ARTYSTYCZNEGO, ATESTOWANYCH PRZEZ KRAJOWE KOMISJE ARTYSTYCZNE I ETNOGRAFICZNE, OD KTÓRYCH PRZYSŁUGUJE ZWROT PODATKU

Załącznik nr 3

WYKAZ TOWARÓW i USŁUG, KTÓRYCH SPRZEDAŻ UPOWAŻNIA DO WYSTAWIANIA FAKTUR WSZYSTKIM NABYWCOM

1. Dostawy energii elektrycznej i cieplnej

2. Dostawy gazu przewodowego

3. Świadczenie usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych

4. Dostawa wody z sieci i beczkowozami

5. Odprowadzanie i oczyszczanie ścieków oraz wywóz nieczystości stałych

Załącznik nr 4

LISTA TOWARÓW I USŁUG OBJĘTYCH STAWKĄ PODATKU W WYSOKOŚCI 0%

Załącznik nr 5

LISTA TOWARÓW, DO KTÓRYCH STOSUJE SIĘ STAWKĘ PODATKU W WYSOKOŚCI 7%

Załącznik nr 6

LISTA USŁUG, DO KTÓRYCH STOSUJE SIĘ STAWKĘ PODATKU W WYSOKOŚCI 7%

Objaśnienie:

Stawka 7% dotyczy również:

1) czynności jednorazowych związanych z usługami wymienionymi na liście,

2) usług świadczonych przez radców prawnych.

Załącznik nr 7

LISTA USŁUG PRAWNICZYCH, DO KTÓRYCH STOSUJE SIĘ ZWOLNIENIE OD PODATKU

Objaśnienie:

Zwolnienia od podatku dotyczą również:

1) czynności jednorazowych związanych z usługami wymienionymi na liście,

2) usług świadczonych przez radców prawnych.