Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 padziernika 2006 r., sygn. II SA/Wa 1084/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ewa Grochowska-Jung, Sędzia WSA - Andrzej Kołodziej, Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.), Protokolant - Joanna Adamkiewicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2006 r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku - stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i poprzedzającą ja decyzji z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...], - zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Z upoważnienia Członka Zarządu Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Wicedyrektor Departamentu Świadczeń Emerytalno - Rentowych decyzją z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] po rozpatrzeniu wniosku J. J. pełnomocnika ustawowego małoletniej A. P. (ur. [...] maja 1990 r.) z dnia 10 stycznia 2006 r., powołując się na art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. z 2004 r. Dz. U. Nr 39, poz. 353 ze zm.), odmówiła przyznania dla córki skarżącej świadczenia w drodze wyjątku po jej zmarłym w dniu 30 marca 2004 r. ojcu M. P. (ur. [...] października 1951 r.). W uzasadnieniu podała, że świadczenie w drodze wyjątku może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania, a przesłanki te powinny zostać spełnione łącznie. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie, zmarły ojciec dziecka skarżącej na przestrzeni 52 życia posiadał łącznie udokumentowany okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 10 lat i 11 dni. Ponadto w latach 1975 - 1976, 1977 - 1978 i 1984 - 1989 wystąpiły przerwy w świadczeniu pracy, którą przestał wykonywać w lipcu 1991 r. i do czasu zgonu, a więc przez okres 12 lat, nie udokumentował żadnego okresu potwierdzonego opłacaniem składek na ubezpieczenie społeczne oraz emerytalne i rentowe. Tym samym nie zostały wykazane żadne szczególne okoliczności uniemożliwiające przezwyciężenie przeszkód w świadczeniu pracy i to tym bardziej, że wobec ojca dziecka skarżącej nie orzeczono całkowitej niezdolności do pracy. Natomiast trudna sytuacja materialna, nie stanowi jedynego kryterium przyznania spornego świadczenia.