Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 27 wrzenia 2006 r., sygn. II SA/Sz 743/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Tomaszewska Sędziowie Asesor WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder Asesor WSA Kazimierz Maczewski /spr./ Protokolant Beata Radomska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 września 2006 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Komendanta Policji z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie sprostowania świadectwa służby I uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Nr [...] Komendanta Policji z dnia [....] r., II stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] r., powołując się na art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7 poz. 58 ze zm.), J. M. wystąpił do Komendanta Policji z żądaniem sprostowania świadectwa służby, wydanego w dniu [...] r. Żądanie sprostowania dotyczyło okresu pełnienia służby (wpisano: "[...] do [...] r.", a powinno być - zdaniem wnioskodawcy: "[...] r. do [...] r.") oraz wpisu dotyczącego wykorzystania urlopu wypoczynkowego (wpisano: "nie przysługiwał"), gdy według wnioskodawcy, przepisy art. 82 ustawy o Policji dokładnie regulują prawo do płatnego urlopu wypoczynkowego.

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Komendant Policji odmówił J. M. sprostowania świadectwa służby, wskazując, że bezzasadne jest żądanie zaliczenia do służby m. in. okresu, w którym wnioskodawca odbywał karę pozbawienia wolności, dlatego do okresu służby zaliczono jedynie okres za który wypłacono policjantowi świadczenie pieniężne w związku z przywróceniem go do służby w Policji z dniem [...] r. - z tym samym dniem J. M. został zwolniony z Policji. Ponadto organ I instancji stwierdził, że zgodnie z art. 144 ust. 1 ustawy o Policji, policjantowi zwolnionemu ze służby na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 4, nie przysługują żadne świadczenia, w tym również urlop wypoczynkowy.

Od tej decyzji J. M. wniósł odwołanie do Komendanta Policji zarzucając decyzji brak odniesienia się do treści jego wniosku, brak uzasadnienia faktycznego, przywołanie błędnej podstawy prawnej (art. 114 ust.1 - dotyczącego ekwiwalentu "wynikającego z odprawy przy zwolnieniu", natomiast wnioskodawcy chodziło o "urlop wypoczynkowy za okres przepracowany").