Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 lipca 2006 r., sygn. IV SA/Po 309/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Paweł Miładowski WSA Maciej Dybowski (spr.) Sędziowie WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Protokolant ref.staż. Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lipca 2006 r. sprawy ze skargi C.G. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej, oddala skargę /-/D. Rzyminiak-Owczarczak /-/P. Miładowski /-/M. Dybowski MB

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny na podstawie art. 5 ust. 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Inspekcji Sanitarnej (j. t. Dz.U. 90/98/575 ze zm.) nie stwierdził u C.G. choroby zawodowej: przewlekłego obturacyjnego zapalenia oskrzeli, które spowodowało trwałe upośledzenie sprawności wentylacyjnej płuc z obniżeniem natężonej objętości wydechowej pierwszosekundowej (FEV 1) poniżej 50 % wartości należnej, wywołane narażeniem na pyły lub gazy drażniące, jeżeli w ostatnich 10 latach pracy zawodowej były przypadki stwierdzenia na stanowisku pracy przekroczeń odpowiednich normatywów higienicznych, wymienionej w poz. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. 132/02/1115- dalej rozporządzenie z 2002 r.).

W uzasadnieniu Powiatowy Inspektor wskazał, że C.G. zatrudniony był w okresie od 12 lutego 1973 do 18 kwietnia 1986 r. w Usługowej Spółdzielni Pracy (dalej Spółdzielnia) na stanowisku kotlarza. W pozostałych latach pracy zawodowej - od 1954 do 1973 r. zatrudniony był w kilku zakładach pracy na stanowiskach m.in. palacza co, robotnika drogowego, robotnika budowlanego. Pomiarów stężeń pyłów w tych zakładach nie przeprowadzano. Od 18 kwietnia 1986 r. pobierał rentę a od 1 sierpnia 2000 r. nabył prawa do emerytury. Praca w Spółdzielni na stanowisku kotlarza polegała na mechanicznym czyszczeniu kotłów parowych z kamienia kotłowego i popiołu, chemicznym czyszczeniu kotłów z kamienia kotłowego kwasem solnym o stężeniu 60 %, czyszczeniu kabin malarsko- lakierniczych. Pomiary prowadzone w 1981 r. na stanowisku czyszczenia kotła płomienicowego z popiołu wykazały kilkasetkrotne przekroczenie normatywów higienicznych dla pyłu zawierającego powyżej 50 % wolnej krystalicznej krzemionki. Średnie natężenie pyłu zawierającego od 57 do 63,5 % wolnej krystalicznej krzemionki wynosiło 823 mg/m3 (najwyższe dopuszczalne stężenie dla pyłu całkowitego zawierającego powyżej 50 % wolnej krystalicznej krzemionki wynosi 2 mg/m3). Pomiarów stężeń gazów drażniących nie przeprowadzano. Z wysokim prawdopodobieństwem można przyjąć, że Zainteresowany w latach 1973-86 na stanowisku kotlarza pracował w narażeniu na pyły drażniące w stężeniach przekraczających wartości normatywne. Orzeczenie lekarskie z dnia [...] nr [...]Centrum Medycyny Pracy Ośrodka w P ( dalej WCMP) i orzeczenie lekarskie z dnia [...] nr [...] Instytutu Medycyny Pracy w Ł. (dalej IMP) nie dały podstaw do rozpoznania owej choroby zawodowej.