Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 czerwca 2006 r., sygn. II SA/Wa 744/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Adam Lipiński Sędzia WSA - Bronisław Szydło Asesor WSA - Jarosław Trelka (spr.) Protokolant: - Małgorzata Płodzicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia w drodze wyjątku 1) uchyla zaskarżona decyzję i poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] stycznia 2006 r. numer [...], 2) zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

II SA/Wa 744/06

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] czerwca 2003 r. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] kwietnia 2003 r. odmawiającą J. J. renty w drodze wyjątku. Wskazał w niej, że jej ostatni udowodniony okres składkowy przypada na [...] marca 1975 r., a z przeprowadzonego postępowania nie wynika, aby po tej dacie zaszły szczególne okoliczności uniemożliwiające J. J. zatrudnienie. Całkowita niezdolność do pracy powstała u niej dopiero od maja 1999 r. Od zaprzestania opieki nad dzieckiem w czerwcu 1982 r. do chwili powstania tej całkowitej niezdolności do pracy skarżąca nie udokumentowała żadnego okresu ubezpieczenia. W ciągu 56 lat swojego życia udowodniła jedynie 13 lat i 2 miesiące takiego ubezpieczenia.

Wyrokiem z dnia 6 lutego 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi J. J. na powyższą decyzję, uchylił ją, uchylił również decyzję ją poprzedzającą. Powodem uchylenia tych decyzji były braki postępowania dowodowego: brak ustalenia przyczyn, dla których skarżąca przerwała zatrudnienie po wyczerpaniu urlopu wychowawczego w 1982 r., brak dokumentacji medycznej skarżącej z jej pobytu w Klinice przy ul. [...] w K., brak wyjaśnienia rozbieżności co do daty powstania całkowitej niezdolności do pracy skarżącej (jedno z orzeczeń orzecznika ZUS wskazywało tę datę na 1991 r., inne na maj 1999 r.). Organ nie odniósł się też do kwestii znaczenia prawnego faktu, że syn skarżącej, P., wymagał szczególnej troski, nie ocenił, czy ta okoliczność stanowi szczególną okoliczność w rozumieniu art. 83 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.