Wyrok WSA w Łodzi z dnia 7 czerwca 2006 r., sygn. III SA/Łd 169/06

Dnia 7 czerwca 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Janusz Nowacki Asesor WSA Ewa Alberciak Protokolant Asystent sędziego Dominika Trella po rozpoznaniu w Łodzi na rozprawie w dniu 7 czerwca 2006 roku sprawy ze skargi B. M. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję nr [...] Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...].

Uzasadnienie

III SA/Łd 169/06

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Ł. , działając na podstawie art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej ( tj. Dz.U. z 1998 r., Nr 90, poz. 575 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych ( Dz.U. z 1985 r., Nr 65, poz. 294 ze zm.) w związku z § 10 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia , rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach ( Dz.U. z 2002 r., Nr 132, poz.1115) i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. , po rozpatrzeniu odwołania B. M. od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...], Nr [...] , mocą której nie uznano stwierdzonego u B. M. schorzenia narządu ruchu za chorobę zawodową, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Organ wskazał, że prawomocnym wyrokiem z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie sygn. akt 3 II S.A./Łd 940/01 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. Oddział Zamiejscowy w P. T. z dnia [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia u B. M. choroby zawodowej. W uzasadnieniu orzeczenia Sądu podniesiono zarzuty dotyczące oparcia obu uchylonych decyzji na mało wyczerpujących opiniach jednostek medycznych orzekających w sprawie choroby zawodowej tj. Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy i Instytutu Medycyny Pracy w Ł. , które - zdaniem Sądu- w swoich orzeczeniach również nie uwidoczniły , czy wszystkie dowody dotyczące przedmiotowego schorzenia były brane pod uwagę ( w tym dokumentacja lekarzy leczących uszkodzenie łękotki przyśrodkowej u pacjenta, protokół z dochodzenia epidemiologicznego i informacja o przebiegu zatrudnienia) , a także nie wyjaśniły kwestii możliwego wypadku przy pracy B. M., co mogło skutkować powstałym schorzeniem łękotki i koniecznością leczenia stawu kolanowego. W tej sytuacji Sąd uznał, że organy nie wyjaśniły należycie stanu faktycznego sprawy, a w konsekwencji naruszyły dyspozycję art. 7, 77 i 80 k.p.a. Przy ponownym rozpatrywaniu sprawy Sad polecił uzupełnić postępowanie rozpoznawcze poprzez załączenie dokumentacji z wcześniejszego leczenia stawu kolanowego, a następnie uzyskać uzupełnienie opinii jednostek orzekających poprzez ponowne zbadanie skarżącego z uwzględnieniem całej dokumentacji lekarskiej oraz ustosunkowania się do rozpoznania schorzenia zawartego w skierowaniu i orzeczeń wydanych poprzednio.