Wyrok WSA w Łodzi z dnia 8 czerwca 2006 r., sygn. III SA/Łd 88/06

Dnia 8 czerwca 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Rutkowska, Sędziowie Sędzia WSA Monika Krzyżaniak (spr.),, Sędzia NSA Janusz Nowacki, Protokolant Tomasz Naraziński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 maja 2006 roku sprawy ze skargi S. G. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

III SA/Łd 88/06

UZASADNIENIE

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w T. decyzją Nr [...] z dnia [...] nie uznał u S. G. choroby zawodowej - przewlekłego zatrucia dwusiarczkiem węgla.

W uzasadnieniu podniesiono, że skarżąca została poddana dwukrotnym badaniom w kierunku ustalenia patalogii zawodowej, przeprowadzonym przez upoważnione do rozpoznania chorób zawodowych - Poradnię Chorób Zawodowych przy PKD WOMP w Ł., a następnie, w wyniku odwołania się od orzeczenia lekarskiego tejże jednostki, przez Instytut Medycyny Pracy w Ł.. Ze względu na fakt, iż obydwie jednostki wydały orzeczenia o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej wyklucza to możliwość wydania decyzji stwierdzającej istnienie choroby zawodowej.

W odwołaniu od powyższej decyzji strona zakwestionowała zasadność podjętego rozstrzygnięcia i podniosła, że stwierdzony u niej zespól rzekomonerwicowy jest następstwem pracy w narażeniu na działanie dwusiarczku węgla.

W trakcie przeprowadzonego postępowania odwoławczego Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Ł. wystąpił do Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w T. o weryfikację oceny narażenia S. G. na działanie dwusiarczku węgla. W odpowiedzi nadesłano informację dotyczącą wyników pomiarów narażenia na dwusiarczek węgla na stanowisku suszarkowy w latach 1994. 1995, 1996. Równocześnie przedstawiono informację o wynikach pomiarów z 1992r. dotyczących narażenia na hałas.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego organ drugiej instancji utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w T., stwierdzając brak podstaw do uznania u S. G. choroby zawodowej - przewlekłego zatrucia dwusiarczkiem węgla.