Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 maja 2006 r., sygn. I SA/Wr 293/05

Dnia 10 maja 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w następującym składzie: Przewodniczący: S.NSA Lidia Błystak Sędziowie: S.WSA Danuta Mróz S. WSA Marta Semiczek ( sprawozdawca ) Protokolant: Katarzyna Gierczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2006 roku sprawy ze skargi A. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia podatku od spadków i darowizn z tytułu umowy darowizny; I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza na rzecz skarżącej od Dyrektora Izby Skarbowej we W. kwotę 295,00 ( dwieście dziewięćdziesiąt pięć ) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. orzeka, że decyzja wymieniona w pkt I nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

A. W. w dniu [...]r. powołała się na otrzymaną w 1994 r. od A.W. (brata ojca) darowiznę kwoty [...]. Wskazała również, że na okoliczność zawarcia tej darowizny nie została sporządzona żadna umowa. W toku postępowania ustalono, iż darowizna ta nie została zgłoszona do opodatkowania, zaś Darczyńca zmarł [...].

Decyzją z dnia [...]r. (nr [...]), organ pierwszej instancji ustalił A.W. z tytułu otrzymania darowizny środków pieniężnych w wysokości [...]-przyjmując, że na dzień powstania obowiązku podatkowego - [...]r. stanowiła równowartość [...]zł.- podatek od spadków i darowizn w wysokości [...] zł.

W odwołaniu od tej decyzji podatniczka zarzucała naruszenie postanowień art. 6 ust. 4 i art. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn, przez ich błędną wykładnię. Nie kwestionując istnienia obowiązku podatkowego zarzuciła jednak, iż organ podatkowy w błędny sposób ustalił wysokość podstawy opodatkowania. Jej zdaniem przepis art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie mógł mieć w sprawie zastosowania, gdyż przedmiotem darowizny była kwota środków pieniężnych (walut obcych) a nie rzeczy lub praw majątkowych. Pieniądz jest zaś środkiem płatniczym, czerpiącym swą wartość z umowy społecznej, gwarantowanej przez emitenta (określone Państwo). Skoro wartością pieniądza jest jego nominalna siła nabywcza a nie wartość jako rzeczy, brak jest uzasadnienia dla ustalania podstawy opodatkowania w wartości innej, niż nominalna w chwili nabycia. Przywołała przepis art. 358 kodeksu cywilnego, regulujący zasadę nominalizmu, z której wynika, iż pieniądz ma taką wartość, jaka mu nadało państwo -emitent w odpowiednim napisie lub znaku. Konkludując wywodziła, iż podstawą opodatkowania jest wartość nominalna kwoty pieniędzy, stanowiąca wartość darowizny, która winna być przeliczona po kursie z dnia otrzymania darowizny.