Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 maja 2006 r., sygn. II SA/Wa 259/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska, Sędziowie WSA Joanna Kube, WSA, Andrzej Kołodziej (spr.), Protokolant Marcin Błach, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2006 r. sprawy ze skargi K. Z. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] grudnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] października 2005 r. nr [...] 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] grudnia 2005 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] października 2005 r., odmawiającą K. Z. przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku po zmarłym J. S.

W uzasadnieniu wskazał, że w sprawie brak jednej z przesłanek umożliwiających jej pozytywne załatwienie, określonych w przepisie art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn. zm.). Stosownie bowiem do treści art. 67 powołanej ustawy, do kręgu uprawnionych do renty rodzinnej uprawnieni są następujący członkowie rodziny: dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione, przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności, wnuki, rodzeństwo i inne dzieci, w tym również w ramach rodziny zastępczej, małżonek (wdowa, wdowiec). Natomiast osoba pozostająca w faktycznym pożyciu nie jest członkiem rodziny uprawnionym do renty rodzinnej.