Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 maja 2006 r., sygn. II SA/Wa 1818/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Adam Lipiński Sędzia WSA - Ewa Grochowska-Jung Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Protokolant - Marcin Błach po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 maja 2006 r. sprawy ze skargi H. M. o wznowienie postępowania zakończonego sądowego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2005 r. sygn. akt II SA/Wa 1197/05 odrzucającym skargę H. M. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] maja 2005 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia w drodze wyjątku 1) uchyla postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2005 r. sygn. akt II SA/Wa 1197/05, 2) oddala skargę na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] maja 2005 r. nr [...]

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [....] maja 2005 r. nr [...], po ponownym rozpatrzeniu sprawy, utrzymał w mocy decyzję podjętą w dniu [....] stycznia 2005 r., odmawiającą przyznania H.M. świadczenia w drodze wyjątku. W uzasadnieniu podał, że świadczenia na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst. jedn. z 2004 r. Dz. U. Nr 39, poz. 353 ze zm.) może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania, a przesłanki te powinny zostać spełnione łącznie. Brak spełnienia przez wnioskodawcę którejkolwiek z przesłanek wyklucza możliwość przyznania mu świadczenia w drodze wyjątku. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie stwierdzono, iż nie została spełniona jedna z czterech przesłanek umożliwiających pozytywne załatwienie sprawy. Z akt sprawy nie wynikają bowiem szczególne okoliczności, na skutek których H. M. nie nabył uprawnień do świadczenia ustawowego. Z dokumentacji znajdującej się bowiem w aktach rentowych wynika, iż ostatnio udowodniony okres składkowy przed dniem powstania całkowitej niezdolności do pracy, przypada na dzień [...] lutego 1991 r. Całkowita niezdolność do pracy została zaś stwierdzona u skarżącego orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS w dniu [...] listopada 2004 r., w którym stwierdzono, że całkowita niezdolność do pracy istnieje trwale od daty złożenia wniosku o świadczenie, czyli od dnia [...] października 2004 r. W konsekwencji, wskutek uznania H. M. za całkowicie niezdolnego do pracy po upływie 13 lat i 1 miesiąca nie można przyjąć, iż skarżący nie nabył prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskutek szczególnych okoliczności spowodowanych stanem zdrowia. Ponadto organ wskazał, że łączny okres ubezpieczenia skarżącego wynosi 15 lat i jeden miesiąc i jest nieadekwatny do wieku ubezpieczonego, zaś niewypracowanie świadczenia na zasadach ogólnych, nie nastąpiło wskutek szczególnych okoliczności. Niezależnie od tego dodał, iż trudne warunki bytowe nie stanowią wystarczającego uzasadnienia do przyznania prawa do świadczenia w drodze wyjątku, gdyż świadczenie to nie jest świadczeniem socjalnym, przyznawanym według potrzeb, nawet gdy są one uzasadnione.