Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 marca 2006 r., sygn. I SA/Wr 18/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca) Sędziowie WSA: Marta Semiczek Zbigniew Łoboda Protokolant: Aleksandra Słomian Po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2006 r. przy udziale sprawy ze skargi A Spółka Akcyjna we W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2000 r. o d d a l a s k a r g ę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]r. Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a Ordynacji podatkowej uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...]r. Nr [...]określającą A Spółka Akcyjna kwoty zwrotu różnicy podatku od towarów i usług za miesiące lipiec, październik, listopad, grudzień 2000 r. w części i umorzył postępowanie w zakresie podatku od towarów i usług za lipiec, listopad i grudzień 2000 r., natomiast w pozostałym zakresie utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Wskazał organ odwoławczy, że w toku postępowania przed organem I instancji ustalono, że strona nieprawidłowo obniżała podatek należny o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących wydatki, które, z mocy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zostały uznane za koszty uzyskania przychodu. Nie podzielił organ II instancji stanowiska organu I instancji w odniesieniu do zakwestionowanego, na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiąc lipiec 2000 r., w odniesieniu do którego organ I instancji zakwestionował zaliczenie w koszty uzyskania przychodu 2000 r. przez stronę wydatków w kwocie [...]zł. z tytułu usług doradztwa prawnego, ekonomicznego i konsultingu świadczonych przez firmę B. Wskazał organ odwoławczy na decyzję z dnia [...]r. Nr [...], uznającą powyższe wydatki za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co skutkuje uznaniem, że dokumentująca te wydatki faktura z dnia [...]r. nr [...]może stanowić podstawę dokonania obniżenia podatku należnego o naliczony z niej wynikający. Nie podzielił również organ odwoławczy stanowiska organu I instancji odnośnie określonego za listopad i grudzień 2000 r. podatku należnego z tytułu przekazanych na cele reklamy kartek świątecznych oraz kopert do kalendarzy ściennych, stwierdzając, że dokonana ocena tych zdarzeń jest nieprawidłowa, a określony podatek - niezasadny. Wskazał organ na ogólnie przyjętą formę przekazywania życzeń, stanowiącą zwyczajowy sposób postępowania w kontaktach zarówno prywatnych jak i służbowych, w związku z tym nie sposób przypisać tym czynnościom cech reklamy lub innej czynności określonej w art. 2 ustawy o VAT i nakazać opodatkowania podatkiem od towarów i usług.