Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 marca 2006 r., sygn. I SA/Wa 1946/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lech sędzia WSA Elżbieta Lenart asesor WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant Ilona Sułek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 marca 2006 r. sprawy ze skargi R. H. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w W. z dnia [...] września 2005 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w W. decyzją z dnia [...] września 2005 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania R. H., utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w O. z dnia [...] sierpnia 2005 r. nr [...] dotyczącą braku podstaw do stwierdzenia u R. H. choroby zawodowej w postaci [...].

W uzasadnieniu swojego stanowiska organ II instancji podniósł, że kwestionowana decyzja Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w O. z dnia [...] sierpnia 2005 r. nr [...] wydana została w oparciu o ocenę narażenia zawodowego oraz orzeczenie lekarskie z dnia [...] lipca 2005 r. nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej, wydane przez Instytut Medycyny Pracy w L. Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem dnia [...] sierpnia 2005 r. R. H. złożył odwołanie. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w W. rozpatrując odwołanie stwierdził, że nie może ono zostać uwzględnione. W uzasadnieniu podniósł, że z zebranej w sprawie dokumentacji, wynika, iż R. H. w latach 1968-1972 (z przerwą na służbę wojskową) był zatrudniony na stanowisku [...] w Fabryce [...] w K., a w latach 1972-1978 pracował jako [...],[...] i [...] w Fabryce [...] w K. i w obu zakładach pracy był okresowo narażony na [...]. Następnie w okresie 1978-1995 był zatrudniony w [...] Zakładach [...] i pracował na stanowiskach [...], [...] i kierownika wydziału [...], kierownika sklepu - bez narażenia na [...]. W latach 1995-2003 skarżący nie pracował w warunkach narażających na [...] a od 2004 r. przebywał na rencie z tzw. ogólnego stanu zdrowia. W 2005 r., już po ustaniu zatrudnienia, R. H. był badany w [...] Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy w P. Oddział w W., który to ośrodek wydał w dniu [...] lutego 2005 r. orzeczenie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Po złożeniu odwołania skarżący został ponownie przebadany w Instytucie Medycyny Pracy w L., który to ośrodek wydał dnia [...] lipca 2005 r. orzeczenie lekarskie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej [...]. Organ II instancji uznał, że w przypadku choroby R. H. lekarze-orzecznicy z Instytutu Medycyny Pracy w L., po analizie dostarczonej dokumentacji i przeprowadzeniu kompleksowych [...], zweryfikowanych [...], nie potwierdzili zawodowej [...] występującego u pacjenta [...]. Odnośnie bowiem chorób [...], zgodnie z obowiązującymi przepisami, można uznać je za choroby zawodowe, jeżeli stwierdza się u pacjenta [...] trwały [...] spowodowany [...]. Ten zaś warunek nie został spełniony w przypadku choroby R. H. Rozpoznane schorzenia: [...] nie są bowiem charakterystyczne dla przewlekłego urazu [...] wywołanego pracą w [...]. Odnosząc się do zarzutów zawartych w odwołaniu, Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w W. wyjaśniał, że nie kwestionuje zatrudnienia skarżącego w warunkach niekorzystnych, związanych z okresowym występowaniem [...] w środowisku pracy. Podniesione w odwołaniu rozbieżności, pomiędzy dokonaną przez R. H. oceną narażenia na [...] podczas zatrudnienia w latach 1978-1995 w firmie "S." S.A. a "Oceną narażenia zawodowego" przeprowadzoną przez organa inspekcji sanitarnej, nie mają, zdaniem organu II instancji, wpływu na meritum sprawy. Od momentu ustania zatrudnienia w tym zakładzie, a zgłoszeniem choroby zawodowej w lipcu 2004 r., minęło bowiem już 9 lat (wg poz. 21 wykazu chorób zawodowych, okres w którym wystąpienie udokumentowanych objawów chorobowych upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej, pomimo wcześniejszego zakończenia narażenia zawodowego, wynosi 2 lata). Sprawę jakości przeprowadzanych wielokrotnie badań profilaktycznych (kwestionowany dokument z dnia [...] listopada 2004 r.) oraz dopuszczenia do pracy na zajmowanych stanowiskach, organ odwoławczy uznał natomiast za zagadnienie odrębne, nie związane z postępowaniem w sprawie o chorobę zawodową. Równocześnie organ II instancji wyjaśnił, że w oparciu o rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz.U. Nr 132, poz. 1115), przy stwierdzeniu choroby zawodowej przez organa inspekcji sanitarnej muszą być spełnione następujące przesłanki: rozpoznane u pacjenta schorzenie jest ujęte w wykazie chorób zawodowych, zostało ono potwierdzone przez uprawnione do orzekania jednostki służby zdrowia, a w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że choroba została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy, albo w związku ze sposobem wykonywania pracy. Zdaniem organu odwoławczego powyższe warunki nie zostały spełniony w przypadku choroby zawodowej R. H. Stwierdzone u pacjenta schorzenie [...] nie spełnia kryteriów orzeczniczych zawartych w poz. 21 "Wykazu chorób zawodowych", stanowiącym załącznik do przywołanego rozporządzenia Rady Ministrów. Ponadto organ II instancji zwrócił uwagę, że rozpoznawanie chorób zawodowych stanowi zagadnienie medyczne i orzeczenia lekarskie są wiążące dla organów inspekcji sanitarnej.