Wyrok WSA w Lublinie z dnia 24 lutego 2006 r., sygn. I SA/Lu 524/05

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Gdulewicz, Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer (spr.),, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Specjalista Iwona Lachowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lutego 2006 r. sprawy ze skargi H.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. oraz wysokości straty za 2000 r. - oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania H.S. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. w kwocie 1.003,70 zł oraz wysokości straty z prowadzonej działalności gospodarczej za 2000 r. w kwocie 18.319,89 zł uchylił decyzję organu pierwszej instancji w części dotyczącej określenia wysokości straty z prowadzonej działalności gospodarczej i określił tą stratę w kwocie 18.345,74 zł, w pozostałej części decyzję utrzymał w mocy.

W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż H.S. z tytuły prowadzonej działalności gospodarczej w roku 2000 wykazał przychód w kwocie 108.323,81 zł, koszty uzyskania przychodu - 184.755,65 i stratę - 76.431,84 zł.

Podatnik prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług remontowo-budowlanych, handlu materiałami budowlanymi oraz wynajmu pomieszczeń pod nazwą P.W."[...]". Przeprowadzona kontrola podatkowa wykazała nieprawidłowości polegające na zawyżeniu kosztów uzyskania przychodów o kwotę 13.414,98 zł oraz zaniżeniu przychodu o kwotę 44.696,97 zł.

Ustalenia te doprowadziły do wydania decyzji określającej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000r. w kwocie 1.003,70 zł oraz stratę z prowadzonej działalności gospodarczej za 2000r. w kwocie 18.319,89 zł.

Kwestionując rozstrzygnięcie zawarte w w/w decyzji podatnik złożył odwołanie, w którym zarzucił:

I. rażące naruszenie zasad postępowania określonych w art. 122, 187 § 1 i 191 Ordynacji podatkowej poprzez zaniechanie zebrania i wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego w konsekwencji przekroczenie prawa do swobodnej oceny dowodów i art. 124 i 210 § 4 poprzez niedostateczne uzasadnienie decyzji, a także