Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 stycznia 2006 r., sygn. I SA/Wr 772/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca) Sędziowie: Sędzia NSA Halina Betta Asesor WSA Katarzyna Borońska Protokolant: Michał Kazek Po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2006 r. przy udziale sprawy ze skargi S. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. I. Uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz skarżącego kwotę 700,20(siedemset 20/100) zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

S. C. wnioskiem z dnia [...] wniósł o umorzenie zaległości podatkowej z odsetkami w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r., wskazując na brak możliwości jednorazowej zapłaty, a egzekucja tej kwoty pozbawi stronę i jej rodzinę środków utrzymania i majątku wypracowanego przez jego rodzinę. Powołała się strona na przepis art. 67 § 1 Ordynacji podatkowej. Podniosła, że prowadziła działalność gospodarczą w zakresie inkasa opłaty targowej. Ze względu na wypowiedzenie umowy przez Gminę B., z którą pozostaje w sporze sądowym, działalności tej nie prowadzi. Odniosła się strona do postępowania w zakresie wymiaru podatku za 1997 r., zarzucając, że ponad cztery lata trwało postępowanie kontrolne, czego skutkiem było powstanie odsetek za zwłokę.

Decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej na podstawie art. 220 § 2 oraz art. 233 § 1 pkt. 1 Ordynacji podatkowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] Nr [...] odmawiającą S. C. umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. wraz z odsetkami. Wskazał organ na przepis art. 67 § 1 Ordynacji podatkowej podkreślając rolę uznania administracyjnego przy wydaniu tego rodzaju decyzji, a nadto wyjątkowość instytucji umorzenia zaległości podatkowej. Stwierdził brak okoliczności uzasadniających uwzględnienie wniosku, przyznał, że likwidacja prowadzonej przez stronę działalności gospodarczej pogorszyła sytuacje materialną strony, ale nie stanowi to argumentu uzasadniającego umorzenie. Odniósł się organ do decyzji wymiarowej, stwierdzając, że to postępowanie strony, która rozszerzyła zakres prowadzonej działalności gospodarczej, spowodowała zmianą opodatkowania i opodatkowaniem strony wg zasad ogólnych. Ustalił organ, że strona pozostaje na utrzymaniu żony, która, ze stosunku pracy otrzymuje wynagrodzenie w kwocie ok. [...] mieś. Brutto. Gospodarstwo domowe prowadzi strona z teściową otrzymującą emeryturę w wys. [...]. Strona z żoną jest właścicielem dwóch mieszkań, w jednym dożywotnio zamieszkuje teść, oraz działki z garażem. Oceniając zgromadzony materiał dowodowy organ II instancji nie dopatrzył się występowania ważnego interesu podatnika przemawiającego za uwzględnieniem wniosku. Stwierdził organ brak także spełnienia przesłanki interesu publicznego. Wskazał organ na przepis art. 84 Konstytucji RP, z którego wynika obowiązek obywateli regulowania zobowiązań podatkowych, a ulga jest wyjątkiem od tego obowiązku. Uwzględnienie ulgi może nastąpić w sytuacji, gdy niemożność regulowania zaległości podatkowych wynika z okoliczności, na które podatnik nie ma wpływu. Podzielając stanowisko organu I instancji podkreślił organ, iż materiał dowodowy został w sposób wyczerpujący zebrany i rozważony.