Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 26 stycznia 2006 r., sygn. II SAB/Bk 69/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Stanisław Prutis, Sędziowie asesor WSA Wojciech Stachurski (spr.),, sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Protokolant Marta Joanna Czubkowska, po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2006 r. sprawy ze skargi S. N. na bezczynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. P. w przedmiocie niewykonania wyroku w sprawie II SA/Bk 188/04 w sprawie choroby zawodowej oddala skargę

S. N. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na bezczynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. P., polegającą na przewlekłości postępowania w sprawie stwierdzenia choroby zawodowej i niewykonaniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 17 czerwca 2004 r. sygn. akt II SA/Bk 188/04.

W uzasadnieniu skargi stwierdził, iż po drugim uchyleniu przez Sąd

decyzji o braku podstaw w przedmiocie choroby zawodowej postępowanie utknęło i Inspektor Sanitarny nic w tej sprawie nie zrobił. Obraz toczącego się od czterech lat postępowania, to niekompletne akta, dublowanie pism, ignorowanie wytycznych.

Skarżący podniósł, że Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w B. pismem z dnia 16 lutego 2004 r. wystąpił do Instytutu Medycyny Pracy w Ł. z prośbą o weryfikację stanowiska, na co otrzymał odpowiedź, która później została usunięta z akt sprawy i następnie Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B. P. ponownie zwrócił się do tego samego Instytutu z tą samą prośbą. Instytut zareagował już inaczej, wysyłając do Skarżącego pismo z prośbą o stawiennictwo w celu przeprowadzenia badań. Reakcją Skarżącego na to pismo była prośba o podanie podstawy prawnej takowej decyzji, ponieważ jeżeli chodziło o powtórne badanie, to jest to niezgodne z przepisami oraz wytycznymi, albowiem jak też nadmienia P. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w B., badanie które zostało już przeprowadzone jest ostateczne jako jednostki orzeczniczej II stopnia. Ostateczne oznacza to, że nie służy stronom odwołanie, a tym samym niemożliwym jest przeprowadzanie ponownego badania. Po drugie wytyczne, którymi zobligowany jest Instytut, nakazują przeprowadzanie badań bezpośrednio po narażeniu na czynnik szkodliwy. Orzeczeniem P. Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w B. Skarżący został odsunięty od kontaktu z czynnikiem szkodliwym, poprzez niedopuszczenie go na stanowisko pracy, ze względu na objawy choroby zawodowej. Przeprowadzenie badań po upływie 4 lat od narażenia, byłoby kolejnym naruszeniem przepisów.