Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 listopada 2005 r., sygn. II SA/Wa 1730/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras Asesor WSA Jacek Fronczyk (spr.) Protokolant Monika Niewińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 listopada 2005r. sprawy ze skargi S. D. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] sierpnia 2005r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku oddala skargę

Uzasadnienie

S. D. wnioskiem z dnia 15 kwietnia 2005r. zwróciła się do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o przyznanie jej renty rodzinnej w drodze wyjątku po zmarłym ojcu T. W. za okres od 1 października 2002r. do 30 września 2003r.

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] czerwca 2005r. nr [...], powołując się na art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j.: Dz. U. z 2004r. Nr 39, poz. 353 z późn. zm.), odmówił skarżącej przyznania w drodze wyjątku renty rodzinnej.

W uzasadnieniu podał, że świadczenie w drodze wyjątku może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania. Organ wyjaśnił, że powyższe warunki muszą być spełnione łącznie, a niespełnienie choćby jednego z nich wyklucza możliwość przyznania świadczenia w drodze wyjątku. Prezes ZUS stwierdził, że renta rodzinna w drodze wyjątku nie może zostać przyznana skarżącej, gdyż jest ona osobą pełnoletnią, wobec której nie orzeczono całkowitej niezdolności do pracy. Jest zatem osobą zdolną do pracy, mogącą zapewnić sobie niezbędne środki utrzymania.