Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 padziernika 2005 r., sygn. II SA/Wa 1114/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Werpachowska, Sędzia WSA Andrzej Kołodziej, Asesor WSA Jacek Fronczyk (spr.), Protokolant: Małgorzata Płodzicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 października 2005 r. sprawy ze skargi C. Ł. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] kwietnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1) oddala skargę; 2) nakazuje wypłacić za środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokat E. S. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej.

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] marca 2005r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku C.L. z dnia [...] listopada 2004r., powołując się na art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.), odmówił przyznania w drodze wyjątku renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu podał, że świadczenie w drodze wyjątku może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania. Prezes ZUS zaznaczył, że tylko łączne spełnienie tych warunków pozwala na przyznanie świadczenia w drodze wyjątku.

C. L. na przestrzeni 42 lat życia udowodnił ponad 12-letni staż ubezpieczeniowy, który jest zbyt krótki, by mógł uzasadniać pozytywne załatwienie wniosku. W 10-leciu poprzedzającym datę powstania całkowitej niezdolności do pracy, zamiast wymaganych przepisami prawa 5 lat, nie udokumentowano żadnego okresu opłacania składki na ubezpieczenie społeczne. Prezes ZUS wskazał ponadto na przerwy w zatrudnieniu w latach 1988-1989 i 1989-1991, kiedy również nie były opłacane składki na ubezpieczenie społeczne. Od daty ustania ostatniego okresu składkowego w lutym 1993r. do daty powstania całkowitej niezdolności do pracy w marcu 2003r., czyli przez 10 lat nie został udowodniony żaden okres zatrudnienia poparty opłacaniem składki na ubezpieczenie emerytalno - rentowe. W tym czasie skarżący był zdolny do pracy i nie istniały, zdaniem Prezesa ZUS, żadne szczególne okoliczności uniemożliwiające nabycie uprawnień do świadczenia ustawowego. Ocenie podlegała także sytuacja materialna, która, w ocenie organu, nie wskazuje na brak niezbędnych środków utrzymania.