Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 wrzenia 2005 r., sygn. I SA/Wr 310/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Halina Betta /sprawozdawca/, Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Protokolant Michał Kazek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 sierpnia 2005r. sprawy ze skargi A Spółka z o.o. w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000r. oddala skargę

Uzasadnienie

Urząd Skarbowy w D. decyzją z dnia [...] Nr [...] określił podatnikowi spółce z o.o. A w B. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000r. w kwocie [...]. Zadeklarowane przez podatnika przychody zwiększył o [...] tj. o kwotę zdaniem organu utraconego przez spółkę przychodu z tytułu najmu lokalu firmie PHU B na warunkach rażąco od siebie niekorzystnych.

Natomiast kwoty uzyskania przychodu zostały zmniejszone o [...] z tytułu zawyżenia amortyzacji budynku w związku z przyjęciem przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

Powyższą decyzję podatnik zaskarżył do Izby Skarbowej we W. O/Z w W. . Podniósł w odwołaniu zarzut naruszenia art. 11 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 12 ust. 1 pkt 1 tej ustawy i art. 210 § 4 ordynacji podatkowej poprzez zwiększenie przychodów z tytułu najmu pomieszczeń dla firmy C oraz firmy B. Strona odwołująca się zarzuciła, że Urząd Skarbowy nie przedstawił uzasadnienia faktycznego ani nie wskazał dowodów na podstawie których stwierdził, że umowy najmu lokali dla w/w firm zostały zawarte na warunkach rażąco dla niej niekorzystnych. Nie przedstawił też uzasadnienia przyjęcia do wyliczenia czynszu stawkę [...]. Podniósł nadto zarzut naruszenia art. 16 j ustawy powołanej wyżej poprzez nieuznanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla użytkowanego środka trwałego /budynku/, który w świetle przepisów należało zakwalifikować do środków trwałych używanych. Zarzucił podatnik nadto naruszenie art. 2, art. 7 ust. 2, art. 8, art. 77 ust. 2 Konstytucji R.P. w zw. z art. 53§ 3 i art. 55 ordynacji podatkowej poprzez nie określenie w decyzji wysokości odsetek od kwoty podatku innej jak określona przez podatnika w zeznaniu.