Wyrok WSA w Lublinie z dnia 21 wrzenia 2005 r., sygn. I SA/Lu 322/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Małysz (spr.), Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Ryniec,, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant asyst. Anna Kurczuk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2005 r. sprawy ze skargi Zrzeszenia Przewoźników Drogowych na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie interpretacji przepisów prawa podatkowego - oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...], Nr [...], po rozpatrzeniu zażalenia Zrzeszenia Przewoźników Drogowych na postanowienie Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego z dnia [...] lutego 2005 roku, Nr [...], w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji.

Jak podano w motywach powyższej decyzji, wymienionym postanowieniem z dnia [...] lutego 2005 roku organ podatkowy I instancji uznał za nieprawidłowe stanowisko Zrzeszenia Przewoźników Drogowych zawarte w jego wniosku z dnia 30 listopada 2004 roku, uzupełnionym pismami z dnia 30 grudnia 2004 roku i z dnia 26 stycznia 2005 roku, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, wskazując, iż czynności wykonywane przez stronę, zakwalifikowane przez właściwy organ statystyczny do grupowania PKWiU 74.87.14-00.00 "usługi pośrednictwa komercyjnego i wyceny, z wyłączeniem wyceny nieruchomości", podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podatku 22%.

W zażaleniu strona zarzuciła naruszenie art.14a ordynacji podatkowej przez wydanie postanowienia bez szczegółowej analizy stanu faktycznego sprawy, w oparciu jedynie o wydaną przez Urząd Statystyczny klasyfikację, która - zdaniem strony - nie odpowiada faktycznie wykonywanym przez nią czynnościom w zakresie dystrybucji zezwoleń oraz kart opłat za korzystanie z dróg krajowych wykorzystywanych w międzynarodowym transporcie drogowym. Zrzeszenie wyraziło pogląd, iż karta opłaty drogowej nie mieści się w ustawowej definicji towaru ani usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, stąd ich dystrybucja nie może być uznana za odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, o którym mowa w art.5 ust.1 pkt 1 ustawy, a nadto zwróciło uwagę, że jest podmiotem wpisanym do Krajowego Rejestru Sądowego, do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji i publicznych zakładów opieki zdrowotnej.