Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2005 r., sygn. II SA/Wa 490/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska (spr.), Sędzia NSA Jolanta Rajewska, Asesor WSA Janusz Walawski, Protokolant Monika Cichańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2005 r. sprawy ze skargi Z.W. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] stycznia 2005 r. nr [...] w przedmiocie renty specjalnej - oddala skargę -

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] stycznia 2005 r., znak: [...] Prezes Rady Ministrów, po ponownym rozpatrzeniu sprawy, utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] grudnia 2004 r., mocą której odmówiono Z.W. przyznania renty specjalnej.

W uzasadnieniu decyzji Prezes Rady Ministrów podkreślił, iż przyznanie świadczenia na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), zwanej dalej ustawą emerytalną, jest możliwe w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Przepis ten nie precyzuje warunków, jakie powinny być spełnione, aby świadczenie to mogło zostać przyznane. Przy rozpatrywaniu zatem wniosków o przyznanie świadczenia specjalnego brana jest pod uwagę sytuacja bytowa wnioskodawcy, jednakże nie stanowi ona jedynego kryterium przyznawania tego świadczenia. Świadczenie specjalne może być przyznane osobie znajdującej się w trudnej sytuacji bytowej, o ile w sprawie występują też inne okoliczności wskazujące na jej szczególny charakter, takie jak na przykład wybitne zasługi wnioskodawcy w dziedzinie kultury lub sportu albo szczególne zdarzenia losowe.