Wyrok WSA w Opolu z dnia 23 czerwca 2005 r., sygn. II SA/Op 80/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie sędzia WSA Teresa Cisyk - spr. sędzia NSA Jerzy Krupiński Protokolant: st. sekr. sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2005r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 9 listopada 1999r. Miejski Inspektor Sanitarny w O., działając na podstawie § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z 18 listopada 1983r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.), nie stwierdził u J. B. choroby zawodowej narządu słuchu. W wyniku złożonego odwołania [...] Wojewódzki Inspektor Sanitarny w O. utrzymał w mocy decyzję I instancji. W uzasadnieniu podał m. in., że stwierdzone upośledzenie słuchu wynoszące 19 dB w uchu prawym i 9 dB w uchu lewym nie może zostać uznane za chorobę zawodową. Organ dodał, że ubytek słuchu tej wielkości u J. B., obniżający ostrość słuchu mniej niż 30 dB nie można zakwalifikować jako chorobę zawodową. Powyższe decyzje zostały zaskarżone do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu.

Wyrokiem z dnia 11 czerwca 2002r., sygn. akt II SA/Wr 79/00 została uchylona decyzja I i II instancji. W uzasadnieniu wyroku Sąd zaakcentował wymienione dwie przesłanki z § 1 rozporządzenia, których łączne wystąpienie jest niezbędne do stwierdzenia choroby zawodowej. Ustalenie wystąpienia tych dwóch przesłanek musi nastąpić wg przepisów prawa procesowego, w tym art. 7, art. 8, art. 9, art. 77 § 1 kpa oraz § 1 i § 9 ust. 1 powołanego rozporządzenia. Ponadto Sąd podkreślił, że przepisy prawa nie uzależniają stwierdzenie wystąpienia choroby zawodowej od wysokości ubytku słuchu, zatem oparcie ustaleń na wysokości ubytku słuchu jest działaniem z naruszeniem prawa materialnego.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w O. decyzją z dnia [...], nr [...], wydaną na podstawie § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z 18 listopada 1983r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.), nie stwierdził u J. B. choroby zawodowej narządu słuchu (wymienionej w poz. 15 wykazu chorób zawodowych stanowiącym załącznik do powołanego rozporządzenia w sprawie chorób zawodowych). W uzasadnieniu organ podał, że J. B. w latach 1964-1998 pracował w A w O., między innymi na stanowisku technologa, mistrza, będąc narażonym na hałas, którego wielkość mieściła się w granicach 81 do 97 dB. Wskazał, iż z orzeczenia lekarskiego Poradni Chorób Zawodowych w K., oraz z orzeczenia nr [...] Instytutu Medycyny Pracy w S. wynika, że u J. B. stwierdzono zaburzenie odbioru bodźców akustycznych, obustronne typu odbiorczego - pozaślimakowego. Organ stwierdził, że za uszkodzenie narządu słuchu wywołane działaniem hałasu uznaje się niedosłuch typu odbiorczego - ślimakowego, co w przypadku J. B. nie zostało stwierdzone. Ponadto organ dodał, że stan kliniczny narządu słuchu u badanego może być spowodowany innymi czynnikami niż hałas, np. które wymieniono w orzeczeniu w wyniku ustaleń klinicznych.