Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 1 czerwca 2005 r., sygn. III SA/Gd 128/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla (spr.), Sędzia WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz, Asesor WSA Krzysztof Gruszecki, Protokolant Anna Zegan, po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi S.B. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego [...] z dnia 1 marca 2004 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 20 kwietnia 1999 r. Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku uchylił decyzję Okręgowego Inspektora Sanitarnego PKP w G. z dnia 17 kwietnia 1998 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Obwodowego Inspektora Sanitarnego w G. z dnia 30 stycznia 1998 r. Uchylonymi przez Sąd decyzjami odmówiono ostatecznie stwierdzenia u skarżącego S.B. stwierdzenia choroby zawodowej polegającej na uszkodzeniu słuchu wywołanego hałasem. Uchylając decyzje Sąd uznał, iż nie był zasadny wyrażony w nich pogląd według którego uszkodzenie słuchu skarżącego, który przez 28 lat pracy był narażony na hałas, nie może być uznane za chorobę zawodową z powodu nieznacznego stopnia ubytku słuchu w lewym uchu i ubytku słuchu typu mieszanego w prawym uchu. Sąd odwołał się przy tym do orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 4 czerwca 1998 r. w sprawie o sygnaturze III RN 36/98 i wskazał, że organ administracyjny rozpoznający sprawę choroby zawodowej skarżącego winien był domagać się od placówki medycznej jednoznacznego stwierdzenia, że mimo wieloletniej pracy w hałasie stwierdzone u skarżącego uszkodzenie słuchu powstało z przyczyn nie pozostających w związku przyczynowym z warunkami pracy.