Wyrok WSA w Lublinie z dnia 4 maja 2005 r., sygn. II SA/Lu 706/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec,, Asesor WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant referent Agnieszka Kocot, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2005r. sprawy ze skargi H.P. i J.P. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie zarzutów do projektu planu miejscowego I. stwierdza nieważność zaskarżonego uchwały; II. zasądza od Rady Miasta na rzecz H.P. i J.P. kwotę 185 (sto osiemdziesiąt pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Uchwałą z dnia [...] r. Nr [...] Rada Miejska przystąpiła do zmiany planów zagospodarowania przestrzennego w obszarze Miasta wprowadzonych w życie uchwałami Rady w okresie od 28 maja 1990 r. do 31 grudnia 1994 r. obejmujących obszar miasta L. część I (obszar zachodni zawarty pomiędzy [...], [...], a granicą administracyjną Miasta oraz obszar północno - wschodni zawarty pomiędzy [...], [...], a rzeką [...] na odcinku od ulicy [...] do mostu kolejowego, linii kolejowej [...]-[...] do granicy administracyjnej Miasta oraz granicą administracyjną Miasta od linii kolejowej do [...]).

Po wyłożeniu projektu zmiany planu zagospodarowania przestrzennego dotyczącym omawianego obszaru swój zarzut co do ustaleń nim zawartych wnieśli H.P. i J.P.. W zgłoszonym zarzucie podnieśli,iż przewiduje on drastyczne i niesprawiedliwe ograniczenie przysługującego im prawa własności nieruchomości położonej przy ulicy [...], poprzez objęcie jej całkowitym zakazem wznoszenia nowej zabudowy, także na własne potrzeby i użytek. Ich zdaniem jest to bezzasadne i bezprawne wkraczanie w przysługujące im prawo własności, a nadto narusza zasadę równości obywateli wobec prawa. Podkreślali, iż na ich nieruchomości jest pełne uzbrojenie terenu. Doprowadzono sieć gazowniczą i wodociągową. Mimo to nie pozwala się na żadną zabudowę, chociaż na ulicy [...] nawet przy braku sieci gazowniczej, planuje się zabudowę pod usługi, z uwzględnieniem funkcji mieszkalnych. Zwrócili też uwagę, iż ich nieruchomość znajduje się na obszarze położonym blisko granic miasta. Tuż za tą granicą, we wsi [...] oraz na polach między [...] i [...] budowane są domy jednorodzinne, a nawet osiedla domków jednorodzinnych. Podkreślili ponadto, iż odcinek ulicy [...]j obok ich nieruchomości nie jest uwidoczniony na mapach i planach miasta. Podobnie nie uwidoczniono na mapach istniejących od niepamiętnych czasów odcinków ulic [...] i [...] dwóch przejazdów kolejowych, skrzyżowań, stawu, nie zaznaczono miejsca pochówku żołnierzy niemieckich z czasów II wojny światowej, kopalni gazu, nowych obiektów, w tym budynków mieszkalnych, a także nieprawdziwie odwzorowano miejsce położenia cmentarza mariawickiego, przez co grozi mu zniszczenie w związku z nowymi inwestycjami. Daje to podstawę do stwierdzenia, że projekt planu oparto na starych, być może jeszcze carskich mapach. Jako przyczyny takiego stanu rzeczy wnoszący zarzut upatrują w niechęci, jaką w stosunku do nich przejawiają urzędnicy miejscy, co miałoby być zemstą za skargi składane przez nich kilka lat temu. Nie ma żadnych powodów, by zakaz zabudowy wprowadzać na ich uzbrojonej nieruchomości oraz przy ulicy [...] i [...] Składający zarzut udzielili przy tym wskazówek, jakie zapisy powinien zawierać plan na spornym terenie, żeby przysługujące im prawo własności nie zostało naruszone.