Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 marca 2005 r., sygn. III SA/Wa 2371/04

Przeprowadzone przez organy podatkowe w badanej sprawie postępowanie dowodowe prowadzi do wniosku, iż strona skarżąca nie udowodniła, iż poniesione przez nią wydatki stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./. Za dowody takie nie można uznać zapewnienia bez jednoznacznego wykazania na czym te usługi firmy konsultingowej polegały w szczególności i w jaki konkretny sposób przyczyniły się lub mogły się przyczynić do powstania przychodów. Nie można na organy podatkowe nakładać niczym nieograniczonego obowiązku co do poszukiwania faktów prawotwórczych, w tym zwłaszcza potwierdzających związek pomiędzy dokonanymi przez podatnika wydatkami a uzyskanym przychodem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 marca 2005 r. sprawy ze skargi "M." spółki z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 21 października 2004 r. (...) w przedmiocie określenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od lutego do grudnia 1999 r. - oddala skargę.

Decyzją z dnia 26 kwietnia 2004 r. (...) Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. określił "M." Sp. z o.o. w W. kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za okres od lutego do grudnia 1999 r. Powyższa decyzja zapadła po uchyleniu poprzedniej decyzji organu przez Izbę Skarbową w Warszawie w dniu 13 sierpnia 2004 r., w uwzględnieniu stanowiska wyrażonego w wyroku NSA z dnia 7 marca 2003 r. /III SA 2090/01/, który na skutek skargi wniesionej przez pełnomocników Spółki uchylił zaskarżoną nią decyzję Izby. NSA podzielił argumenty Spółki dotyczące wydatków na badanie sprawozdania finansowego za 1998 r. zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości, ale nie podzielił argumentacji odnośnie drugiej kwestii objętej skargą, dotyczącej prawidłowości ujęcia przez Spółkę podatku naliczonego wynikającego z faktury (...) z dnia 27 kwietnia 1999 r. Zdaniem NSA zapłata przez podatnika wynikającej z faktury kwoty nie jest dowodem wykonania usługi, a jedynie dowodem rozliczenia się pomiędzy stronami umowy. Dla potrzeb prawnopodatkowych dowodem takim jest wyłącznie rezultat tej umowy, który powinien stanowić przedmiot oceny organów podatkowych. Odmowa jego przedłożenia przez podatnika nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia wspomnianych przepisów. Strona postępowania podatkowego nie może zasłaniać się szczególnym charakterem umowy łączącej ją z kontrahentem, jak też brakiem obowiązku przechowywania takich dowodów. Na powyższy wyrok pełnomocnik Spółki wniósł skargę kasacyjną, która została oddalona przez NSA w dniu 7 czerwca 2004 r. /FSK 94/04/, który potwierdził słuszność argumentacji zaskarżonego rozstrzygnięcia.