Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 24 lutego 2005 r., sygn. I SA/Wr 1039/03

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Błystak Sędzia WSA Zbigniew Łoboda Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz / sprawozdawca / Protokolant Małgorzata Jakubiak po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi A Spółka z o.o. w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2001 oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarżąca A Spółka z o.o. w L. zaskarżyła decyzję Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...] o nr [...], uchylającą w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia [...] o nr [...] i określającą zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 r. w kwocie [...], zaległość w tym podatku w kwocie [...]oraz odsetki za zwłokę w kwocie [...].

Kontrolujący uznał, iż skarżąca zawyżyła koszt uzyskania przychodów o wydatki (na pokrycie kosztów sądowych i komorniczych w kwocie [...]; związane z zawarciem aktu notarialnego w kwocie [...] i na remont nieruchomości w kwocie [...]) oraz odpisy amortyzacyjne w łącznej kwocie [...].

W zakresie zakwestionowanych kosztów sądowych i komorniczych kontrolujący ustalił, iż skarżąca poniesione z tego tytułu wydatki w 2001 r., dotyczące nierozliczonych umów o powierniczy przelew wierzytelności, z których przychody wystąpiły w 2002 r., bądź w latach następnych, zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów 2001 r. Ponadto ustalił, iż skarżąca przychody z tytułu zawartych umów o powierniczy przelew wierzytelności ujmowała, co do zasady, w ewidencji księgowej przychodu w momencie rozliczenia w całości umowy. W związku z tym kontrolujący wyliczył, na podstawie sporządzonych przez skarżącą zestawień, kwotę zawyżenia wydatków z tym związanych.

W odniesieniu do pozostałych zakwestionowanych wydatków, kontrolujący ustalił, że skarżąca w dniu nabycia budynku mieszkalnego, to jest w dniu [...], wprowadziła go do ewidencji środka trwałego i od lipca 2001 r. rozpoczęła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych. Tymczasem, zdaniem kontrolującego, budynek nie spełniał wymogu kompletności i zdatności do użytku, stanowiącego jeden z warunków do uznania go za środek trwały. Potwierdza to zgromadzony materiał dowodowy w sprawie.