Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 stycznia 2005 r., sygn. II SA/Ka 1090/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Sędzia NSA Tadeusz Michalik (spr.), Protokolant Joanna Spadek, po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2005 r. sprawy ze skargi R.K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w G. orzekł o braku podstaw do stwierdzenia u R. K. choroby zawodowej w postaci uszkodzenia słuchu, wymienionego w pozycji 15 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65., poz. 294 ze zm.).

W uzasadnieniu organ I instancji podał, że dochodzenie epidemiologiczne wykazało, że R. K. w miejscu pracy był eksponowany na hałas przekraczający dopuszczalną normę. Jednak orzeczeniami Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w S. oraz Przychodni Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy w S. nie rozpoznano choroby zawodowej z powodu charakteru niedosłuchu. Stąd też organ uznał, że brak jest podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.

W odwołaniu do tej decyzji R. K. domagał się jej zmiany poprzez stwierdzenie choroby zawodowej słuchu. Wskazywał, że występujące u niego uszkodzenie słuchu zostało spowodowane pracą w warunkach ponadnormatywnego hałasu. Kwestionował wyniki badań lekarskich obu jednostek diagnostycznych, w szczególności wskazywał, że placówka diagnostyczna II stopnia zaniżyła stopieni stwierdzonego u niego niedosłuchu.