Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 24 listopada 2004 r., sygn. SA/Sz 1122/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Zaremba Sędziowie: Sędzia WSA Alicja Polańska /spr./ Asesor WSA Kazimierz Maczewski Protokolant: Joanna Zienkowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2004 r. sprawy ze skargi D. i R. G. na decyzję Izby Skarbowej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżących kwotę [...] zł tytułem zwrotu kosztów postępowania III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...], wydaną z powołaniem się na przepis art. 233 § 1 Ordynacji podatkowej, Izba Skarbowa orzekła o utrzymaniu w mocy decyzji Urzędu Skarbowego z dnia [...] nr [...] określającej D. i R. G. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. od wspólnych dochodów małżonków w wysokości [...] oraz zaległość podatkową w tym tytule w kwocie [...].

W uzasadnieniu swej decyzji organ odwoławczy stwierdził, że małżonkowie D. i R. G. złożyli w dniu 30 kwietnia 1998 r. w Urzędzie Skarbowym zeznanie o wysokości wspólnych dochodów osiągniętych w 1997 r., które następnie skorygowali w dniu 21 grudnia 1998 r. wykazując w nim odliczenie od dochodu z tytułu budowy własnego budynku wielorodzinnego z przeznaczeniem na wynajem mieszkań i zakupu działki pod budowę tego budynku w kwocie [...], a następnie - po przeprowadzeniu przez Urząd Skarbowy czynności sprawdzających - ponownie złożyli w dniu [...] korektę tego zeznania, w której nie wykazali już odliczeń od dochodu z tytułu budowy własnego budynku wielorodzinnego z przeznaczeniem na wynajem mieszkań i zakupu działki pod budowę tego budynku w kwocie [...], lecz powiększyli o tę kwotę koszty prowadzonej działalności gospodarczej. Dalej z uzasadnienia tej decyzji wynika, że Urząd Skarbowy, po skontrolowaniu działalności gospodarczej podatników za lata 1996-1999, wydał w dniu [...] m.in. decyzję w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącą roku podatkowego 1997 o nr [...], w której stwierdził zawyżenie kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej o kwotę [...] z tytułu wydatków poniesionych "w celu przywrócenia mieszkań do stanu pierwotnego" oraz zawyżenie kosztów z tytułu poniesionych wydatków na opłacenie rachunków za używanie telefonu komórkowego ([...]), wydatków na zakup artykułów chemicznych ([...]) oraz wydatków na zakup narzędzi ([...]) i, w konsekwencji, określił podatnikom zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. w kwocie wyższej od zadeklarowanej przez podatników oraz zaległość podatkową w tym tytule. Następnie, jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej decyzji, podatnicy złożyli odwołanie od wskazanej wyżej decyzji Urzędu Skarbowego, w którym nie zgodzili się z ustaleniami organu podatkowego dotyczącymi wydatków poniesionych na budowę budynku z mieszkaniami na wynajem. Po czym, jak stwierdziła w uzasadnieniu Izba Skarbowa- przytaczając w tym miejscu na str. 10-16 decyzji treść niemal całego uzasadnienia ze swojej decyzji wydanej w dniu [...] o nr [...] w postępowaniu odwoławczym - po rozpoznaniu odwołania podatników, Izba Skarbowa uchyliła decyzję Urzędu Skarbowego z dnia [...] nr [...], zobowiązując organ podatkowy I instancji do uzupełnienia postępowania dowodowego. Po uzupełnieniu postępowania dowodowego, Urząd Skarbowy w dniu [...] decyzją o nr [...] określił podatnikom wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. od wspólnych dochodów małżonków w kwocie [...], określając jednocześnie zaległość podatkową w tym tytule w kwocie [...], która to zaległość - jak wynika dalej z uzasadnienia zaskarżonej decyzji - była skutkiem nieuznania przez organ podatkowy I instancji, za koszty prowadzenia działalności gospodarczej podatników, wydatków w łącznej kwocie [...], w tym wydatków w kwocie [...] poniesionych na "przywrócenie mieszkań do stanu pierwotnego". Następnie, Izba Skarbowa stwierdziła, że decyzja Urzędu Skarbowego zawiera następujące uzasadnienie, i w tym miejscu na str. 21-24, organ ten przytoczył treść uzasadnienia decyzji organu I instancji, po czym dodał, że od decyzji organu I instancji pełnomocnik podatników złożył odwołanie, w którym zarzucił decyzji Urzędu Skarbowego z dnia [...] o nr [...] rażące naruszenie prawa, tj. przepisów art. 6 ust. 2, ar. 23 ust. 1 pkt 1 lit c, art. 26 ust. 1 pkt 6 i art. 45 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez błędne zastosowanie tego prawa oraz rażące naruszenie prawa procesowego poprzez dokonanie ustaleń tylko na podstawie niektórych dowodów, a także pominięcia istotnych faktów dotyczących stanu technicznego budynków oraz zakresu robót budowlanych, w szczególności stopnia zużycia budynków, w tym ścian konstrukcyjnych.