Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 24 listopada 2004 r., sygn. II SA/Po 1350/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Maria Lorych-Olszanowska (spr.) Sędziowie NSA Ryszard Słupczyński WSA Walentyna Długaszewska Protokolant: st. sekr. sąd. Teresa Matuszewska po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2005r. przy udziale sprawy ze skargi I. G. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej o d d a l a s k a r g ę /-/W. Długaszewska /-/M. Lorych-Olszanowska /-/R. Słupczyński

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego z [...] r. Nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia u I. G. choroby zawodowej.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wyjaśnił, że I.G. w okresie od 1.9.1980r. do 17.11.1983r. pracowała w P.Z.G. na stanowiskach składacza ręcznego w zecerni, składacza linotypowego w linotypii, preparatora wyrobów introligatorskich. Zarówno jako składacz ręczny, jak i jako składacz linotypowy I.G. pracowała w kontakcie z ołowiem, antymonem, cyną, miedzią oraz rozpuszczalnikami organicznymi. Podczas pracy w dziale linotypów pracowała też w narażeniu na hałas.

Wobec braku wyników pomiarów środowiskowych z lat 80 i wobec tego, że nie zmieniła się technologia procesów oraz pomieszczenia, w których były przeprowadzane do 1995r., wykorzystano wyniki pomiarów środowiskowych wykonanych przez Wojewódzką Stację Sanitarno-Epidemiologiczną w 1993r. Badania te nie wykazały przekroczeń NDS dla ołowiu, wykazały natomiast przekroczenie NDN dla hałasu o 1 dBA.