Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 czerwca 2004 r., sygn. I SA/Wr 770/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska, Sędzia NSA Józef Kremis, Asesor WSA Marta Semiczek (sprawozdawca), Protokolant Michał Kazek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 czerwca 2004 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. we W. na decyzję Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku od towarów i usług za kwiecień 1999r. oraz odsetek za zwłokę oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa we W. zmieniła decyzję Urzędu Skarbowego W. K. odmawiającą umorzenia zaległości w podatku od towarów i usług za kwiecień 1999 oraz odsetek za zwłokę od tego zobowiązania.

W dniach [...] oraz [...] Urząd Skarbowy W. - S. M. dokonał kontroli podatkowej w Spółce z o.o. A w zakresie prawidłowości rozliczeń z budżetem państwa z tytułu podatku od towarów i usług za miesiąc kwiecień 1999 r. Kontrola nie wykazała nieprawidłowości. W wyniku ponownie przeprowadzonej w okresie 23.02 - 9.03.2000 r. kontroli podatkowej w tej samej Spółce za miesiąc kwiecień 1999 r. Urząd Skarbowy W. - K. decyzja z dnia [...] nr [...] określił spółce kwotę zobowiązania w podatku od towarów i usług w wysokości [...], kwotę zaległości podatkowej - [...], odsetki za zwłokę na dzień wydania decyzji w kwocie [...] oraz dodatkowe zobowiązanie z tytułu podatku od towarów i usług w wysokości [...]. Organ podatkowy zakwestionował prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego w miesiącu kwietniu 1999 r. z faktury VAT nr [...] z dnia [...] dokumentującej "zakup" nieruchomości na kwotę [...]. Na skutek odwołania od powyższej decyzja, Izba Skarbowa nie znajdując przesłanek do jej uchylenia i zmiany, decyzją z dnia [...] nr [...] utrzymała ją w mocy. W skutek cofnięcia przez Spółkę skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję organu II instancji, decyzja ta stała się ostateczna i prawomocna.

Wniosek o udzielnie ulgi podatkowej Spółka uzasadniała faktem, że zaległość podatkowa powstała w wyniku wprowadzenia jej w błąd przez Urząd Skarbowy W. S. M. i zastosowania się do błędnej interpretacji przepisów. Strona podważyła wiarygodność działania organów podatkowych - zarzucając tym samym naruszenie zasady zaufania wyrażonej w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez odmienne ustalenia kontroli podatkowej przeprowadzonej przez dwa różne organy podatkowe, działające w oparciu o ten sam stan faktyczny oraz prawny. Skarżący zarzucił ponadto zbyt późne - bo po roku od terminu kontroli podatkowej - wydanie decyzji Urzędu Skarbowego W. - K. w przedmiocie określenia zobowiązania i zaległości w podatku od towarów i usług za kwiecień roku 1999. Działanie takie - jak podniosła strona - naraża podatnika na szkodę w postaci narastających odsetek za zwłokę i nie mieści się w ramach praworządnego, demokratycznego państwa prawnego wypełniając jednocześnie dyspozycję art. 247 § 1 pkt 3 ustawy - Ordynacja podatkowa.