Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 31 maja 2004 r., sygn. I SA/Wr 3959/01

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Ryszard Pęk - sprawozdawca Sędziowie: Sędzia NSA Lidia Błystak Asesor WSA Katarzyna Radom Protokolant: Barbara Głowaczewska po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2004 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję. II. stwierdza, iż zaskarżona decyzja określająca zaległość podatkową ponad kwotę 36.344 (trzydzieści sześć tysięcy trzysta pięćdziesiąt cztery) zł. nie podlega wykonaniu. III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz skarżącego kwotę 1.186,00 (jeden tysiąc sto osiemdziesiąt sześć) zł. tytułem zwrotu części kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G., po rozpatrzeniu odwołania złożonego przez J. S., uchyliła decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] (Nr [...]) określającą zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. w wysokości [...], zaległość w tym podatku na kwotę [...] oraz odsetki za zwłokę od tej zaległości w wysokości [...] i określiła zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. w wysokości [...], zaległość w tym podatku na kwotę [...] oraz odsetki za zwłokę od tej zaległości w wysokości [...] W uzasadnieniu tej decyzji Izba Skarbowa wyjaśniła, iż J. S. wspólnie z T. Z. prowadził w 1997 r. działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej pod nazwą Przedsiębiorstwo A z siedzibą w B. i jego udział wynosił 51%. Po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego dotyczącego zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. Inspektor Kontroli Skarbowej - określając zobowiązanie podatkowe w innej wysokości niż zadeklarowana przez podatnika - przyjął za podstawę obliczenia należnego podatku przychód wykazany w zeznaniu podatkowym tj. kwotę [...], natomiast przyjął, iż koszty jego uzyskania wynosiły [...], tj. o [...] mniejsze niż koszty wykazane przez spółkę w ewidencji księgowej ([...]). Izba Skarbowa - uwzględniając częściowo odwołanie podatnika - przyjęła, iż w 1997 r. koszty uzyskania przychodu spółki cywilnej A wyniosły [...] tj. podwyższyła wysokość kosztów ustalonych przez organ I instancji o kwotę [...]. Na etapie postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym spór pomiędzy podatnikiem a organami podatkowymi dotyczył w pierwszej kolejności zawyżenia odpisów amortyzacyjnych w łącznej kwocie [...] z uwagi na przyjęcie niewłaściwych - zdaniem Izby Skarbowej - stawek amortyzacyjnych oraz zawyżenia wartości początkowej środków trwałych ustalonej na podstawie wyceny biegłego według cen rynkowych, bez uwzględnienia rzeczywistych kosztów wytworzenia lub modernizacji danego środka trwałego. Według Izby Skarbowej nieprawidłowości z tym związane dotyczyły między innymi przyjętej przez Spółkę wartości początkowej następujących środków trwałych: maszyny odlewniczej OT 31 /97 (zawyżenie odpisów amortyzacyjnych o [...]), pieca do topienia metalu OT 32 (zawyżenie o [...]), drążarek do metalu OT 36 /97 (zawyżenie o [...]) i OT 37 (zawyżenie o [...]), prasy mimośrodowej OT 72 /97 (zawyżenie o [...]), piły taśmowej OT 44 (zawyżenie o [...]), szlifierki do płaszczyzn OT 45 /97 (zawyżenie o [...]), frezarki z narzędziami OT 46/97 (zawyżenie o [...]) i wagi elektronicznej OT 76 /97 (zawyżenie o [...]). We wszystkich tych przypadkach Izba Skarbowa, podzielając stanowisko organu I instancji, ustaliła wartość początkową środków trwałych w oparciu o wartość podaną w dowodach zakupu, a nie - jak domagał się tego podatnik - na podstawie wyceny dokonanej przez biegłego rzeczoznawcę. Kolejną kwestią sporną było zawyżenie kosztów uzyskania przychodu o wydatki w łącznej kwocie [...], które były związane z remontem i utrzymaniem samochodu ciężarowego VOLVO. Samochód ten - jak wyjaśniła Izba Skarbowa - był remontowany na rzecz Spółki z oo. ARF i z tego tytułu Spółka A, której wspólnikiem był podatnik nie uzyskała w 1997 r. żadnego przychodu. W złożonych wyjaśnieniach podatnik podkreślił natomiast, iż Spółka A otrzymała zlecenie wykonania kapitalnego remontu samochodu i po jego wykonaniu oraz po wstępnym podliczeniu kosztów doszła do porozumienia z właścicielem i odkupiła w dniu [...] ten samochód "za niską cenę" tj. za wartość przed dokonaniem remontu. Według Izby Skarbowej zakwestionowane wydatki nie mogły być uznane za koszty uzyskania przychodu, gdyż za wykonaną usługę remontową Spółka z oo. ARF nie zapłaciła a zatem Spółka A nie uzyskała z tego tytułu przychodu. Przedmiotem sporu na etapie postępowania sądowoadministracyjnego było także zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o wydatki w kwocie [...], które zostały poniesione na modernizację posadzki w narzędziowni, która w ocenie Izby Skarbowej miała na celu dostosowanie obiektu do nowego standardu funkcjonalno - użytkowego i która została uznana przez powołanego biegłego za ulepszenie zwiększające wartość użytkową środka trwałego.