Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 lutego 2005 r., sygn. III SA/Wa 1484/04

1. Aby uznać określone wydatki za poniesione na ulepszenie środka trwałego, należy najpierw ustalić, czy zabiegi /prace/ wykonywane przy danym środku trwałym mogą być zakwalifikowane jako przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja. Jednakże ustalenie to jest tylko pierwszą przesłanką zwiększenia wartości początkowej środka trwałego o wydatki poniesione na ulepszenie. Musi być spełniona jeszcze jedna przesłanka - wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia przyjęcia tego środka do używania, przy czym niewątpliwie chodzi tu o dzień przyjęcia środka trwałego do używania przez podatnika, a nie na przykład przez poprzedniego właściciela tego środka.

2. Nieodpłatny najem lokalu stanowi świadczenie nieodpłatne, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ i wartość ustala się według reguł ustanowionych w art. 12 ust. 3 pkt 4 tej ustawy. Nieodpłatne świadczenie polega na uzyskaniu przez podatnika przychodu bez ekwiwalentnego świadczenia wzajemnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lutego 2005 r. sprawy ze skargi Ewy W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 9 czerwca 2004 r. (...) w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 rok - uchyla zaskarżoną decyzję;

Zaskarżoną decyzją z dnia 9.06.2004 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W., po rozpatrzeniu odwołania Ewy W., utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia 16.12.2003 r. w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 rok w wysokości 11.003,50 zł.

Z motywów decyzji wynika, że w wyniku kontroli w zakresie prawidłowości i rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania i rozliczenia podatków z tytułu wykonywanej działalności gospodarczej przez Ewę W. świadczącą usługi medyczne - gabinet lekarski w lokalu przy ul. O. 4 /użytkowanym w oparciu o umowę użyczenia/, nie uznano za koszt uzyskania przychodów wydatków na zakup wyposażenia gabinetu lekarskiego za kwotę 13.490 zł ze względu na nie okazanie rachunku z dnia 5.05.1997 r., mającego potwierdzać ten zakup i jego nabycie w latach poprzednich oraz zakup projektu wzmocnienia fundamentów budynku mieszkalnego położonego przy ulicy Obserwatorów 4, w przyziemiu, w którym podatniczka prowadziła działalność gospodarczą. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydatki poniesione na zakup projektu wzmocnienia fundamentu uznał za inwestycję w obcym środku trwałym stwierdzając, iż wydatek ten nie mógł być zaliczony bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, a wyłącznie poprzez odpisy amortyzacyjne. Poza tym nieodpłatne użytkowanie lokalu zakwalifikował do kategorii nieodpłatnego świadczenia i opierając się na cenach rynkowych stosowanych w danej miejscowości ustalił jego wartość za cały rok w wysokości 6.778,80 zł. Stosownie do postanowień par. 10 ust. 2 pkt 1 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 148 poz. 720 ze zm./ uznał za nierzetelną księgę za rok 1997. Określił zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. w wysokości 11.003,50 zł; podatek dochodowy wynikający z zeznania PIT-32 - 3.955,90 zł, kwota do zapłaty - 7.047,60 zł.