Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 10 marca 2004 r., sygn. SA/Sz 2313/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący del. Sędzia NSA Grzegorz Jankowski Sędziowie: Sędzia WSA Marzena Kowalewska Asesor WSA Arkadiusz Windak /spr/ Protokolant: Beata Majewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 marca 2004r. sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. s t w i e r d z a nieważność zaskarżonej uchwały, II. orzeka, że zaskarżona uchwała nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 04 grudnia 2003 r. Wojewoda wniósł skargę na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] r., nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu [...] . W uzasadnieniu skargi wskazał na rażące naruszenie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity: Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.), poprzez nieokreślenie przez Radę Miasta w §12 i §28 uchwały stawki procentowej służącej naliczeniu opłaty (renty planistycznej). Zdaniem Wojewody, obowiązek określenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego stawki procentowej ma moc bezwzględnie obowiązującą i tym samym jego spełnienie nie może zostać wyłączone mocą rozstrzygnięć organu stanowiącego gminy. Bezprzedmiotowy stałby się wówczas zapis art. 36 ust. 3 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, bowiem nie ustalenie stawki procentowej służącej naliczeniu przez burmistrza lub prezydenta miasta jednorazowej opłaty nie pozwoli na jej pobranie w jakiejkolwiek wysokości.