Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. - Salzgitter Mannesmann GmbH przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa C-411/04 P., sygn. C-411/04 P

WYROK TRYBUNAŁU (pierwsza izba)

z dnia 25 stycznia 2007 r. (*)

Odwołanie - Konkurencja - Kartel - Rynek rur stalowych bez szwu - Rzetelny proces sądowy - Dowody z anonimowego źródła - Grzywna - Współpraca - Równość traktowania

W sprawie C‑411/04 P

mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 Statutu Trybunału Sprawiedliwości, wniesione w dniu 23 września 2004 r.,

Salzgitter Mannesmann GmbH, dawna Mannesmannröhren-Werke GmbH, z siedzibą w Mülheim an der Ruhr (Niemcy), reprezentowana przez M. Klusmanna i F. Wiemera, Rechtsanwälte,

wnosząca odwołanie,

w której drugą stroną jest:

Komisja Wspólnot Europejskich, reprezentowana przez A. Whelana i H. Gading, działających w charakterze pełnomocników, wspieranych przez H. ‑J. Freunda, Rechtsanwalt, z adresem do doręczeń w Luksemburgu,

strona pozwana w pierwszej instancji,

TRYBUNAŁ (pierwsza izba),

w składzie: P. Jann, prezes izby, K. Lenaerts, E. Juhász, K. Schiemann i M. Ilešič (sprawozdawca), sędziowie,

rzecznik generalny: L. A. Geelhoed,

sekretarz: B. Fülöp, administrator,

uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 8 grudnia 2005 r.,

po zapoznaniu się z opinią rzecznika generalnego na posiedzeniu w dniu 12 września 2006 r.,

wydaje następujący

Wyrok

1       Salzgitter Mannesmann GmbH, dawna Mannesmannröhren-Werke GmbH, wcześniej Mannesmannröhren-Werke AG (zwana dalej „Mannesmann” lub „wnoszącą odwołanie”) żąda w odwołaniu uchylenia wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie T‑44/00 Mannesmannröhren-Werke przeciwko Komisji (Zb.Orz. str. II‑2223, zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiem”) w części oddalającej wniesioną przez spółkę Mannesmann skargę na decyzję Komisji 2003/382/WE z dnia 8 grudnia 1999 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 traktatu WE (sprawa IV/E‑1/35.860‑B - Rury stalowe bez szwu) (Dz.U. 2003, L 140, str. 1; zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”).