Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 9 marca 2006 r. - Postępowanie karne przeciwko Leopold Henri Van Esbroeck. - Sprawa C-436/04., sygn. C-436/04

Sprawa C‑436/04

Postępowanie karne

przeciwko

Leopoldowi Henriemu Van Esbroeckowi

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van Cassatie)

Konwencja wykonawcza do układu z Schengen - Artykuły 54 i 71 - Zasada ne bis in idem - Zastosowanie ratione temporis - Pojęcie „ten sam czyn” - Przywóz i wywóz środków odurzających ścigany w różnych umawiających się państwach

Opinia rzecznika generalnego D. Ruiza-Jaraba Colomera przedstawiona w dniu 20 października 2005 r.  

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 9 marca 2006 r.  

Streszczenie wyroku

1.     Unia Europejska - Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych - Protokół włączający dorobek Schengen - Konwencja wykonawcza do układu z Schengen - Zasada ne bis in idem

(konwencja wykonawcza do układu z Schengen, art. 54)

2.     Unia Europejska - Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych - Protokół włączający dorobek Schengen - Konwencja wykonawcza do układu z Schengen - Zasada ne bis in idem

(protokół 7. europejskiej konwencji praw człowieka, art. 4; Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych, art. 14 ust. 7; konwencja wykonawcza do układu z Schengen, art. 54)

1.     Zasada ne bis in idem, o której mowa w art. 54 konwencji wykonawczej do układu z Schengen (KWUS), powinna znaleźć zastosowanie w przypadku postępowania karnego wszczętego w państwie umawiającym się za czyn, który doprowadził już do skazania zainteresowanego w innym państwie umawiającym się, podczas gdy KWUS jeszcze nie obowiązywała w tym ostatnim państwie w momencie ogłaszania wyroku skazującego, o ile obowiązywała ona w tych państwach umawiających się w momencie oceny zastosowania zasady ne bis in idem przez instancję rozpatrującą sprawę w drugim procesie.

(por. pkt 24 oraz pkt 1 sentencji)

2.     W przeciwieństwie do art. 14 ust. 7 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych oraz art. 4 protokołu 7. europejskiej konwencji praw człowieka, które dotyczą zasady ne bis in idem, używając przy tym pojęcia „przestępstwo”, wykładni art. 54 KWUS należy dokonywać w ten sposób, że decydujące kryterium dla celów zastosowania tego przepisu stanowi kryterium tożsamości zdarzenia, rozumianego jako istnienie całości, na którą składają się nierozdzielnie ze sobą związane zachowania, niezależnie od kwalifikacji prawnej tych zachowań lub chronionego interesu prawnego.