Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 10 marca 2005 r. - Postępowanie karne przeciwko Filomeno Mario Miraglia. - Sprawa C-469/03., sygn. C-469/03

Sprawa C-469/03

Postępowanie karne

przeciwko

Filomenowi Mariowi Miraglii

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Bologna)

Artykuł 54 konwencji wykonawczej do układu z Schengen - Zasada ne bis in idem - Zakres stosowania - Decyzja organów sądowych państwa członkowskiego o odstąpieniu od ścigania karnego prowadzonego przeciwko danej osobie wyłącznie z powodu wszczęcia analogicznego postępowania w innym państwie członkowskim

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 10 marca 2005 r.  I-0000

Streszczenie wyroku

Unia Europejska - Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych - Protokół włączający dorobek Schengen - Konwencja wykonawcza do układu z Schengen - Zasada ne bis in idem - Zakres stosowania - Decyzja organów sądowych państwa członkowskiego o odstąpieniu od ścigania karnego bez rozstrzygnięcia merytorycznego z powodu wszczęcia analogicznego postępowania w innym państwie członkowskim - Wyłączenie

(art. 2, akapit pierwszy, tiret czwarte UE; konwencja wykonawcza do układu z Schengen, art. 54)

Zasada ne bis in idem, zawarta w art. 54 konwencji wykonawczej do układu z Schengen, której celem jest uniknięcie sytuacji, w której osoba w wyniku skorzystania ze swobody przemieszczania się byłaby ścigana za te same czyny na terytorium kilku państw członkowskich, nie znajduje zastosowania do decyzji organów sądowych danego państwa członkowskiego kończących postępowanie bez rozstrzygnięcia merytorycznego w następstwie decyzji prokuratora o zaniechaniu dalszego ścigania karnego wyłącznie z powodu uprzedniego wszczęcia postępowania karnego w innym państwie członkowskim przeciwko temu samemu podejrzanemu za ten sam czyn. W istocie taka decyzja nie może stanowić prawomocnego wyroku wydanego w odniesieniu do tej osoby w rozumieniu tego art. 54.

Zastosowanie tej zasady w odniesieniu do decyzji kończących postępowanie karne stanowiłoby utrudnienie lub przeszkodę dla jakiejkolwiek konkretnej możliwości sankcjonowania czynu karalnego osób podejrzanych w państwach członkowskich. Konsekwencja ta byłaby oczywiście sprzeczna z celem tytułu VI Traktatu o Unii Europejskiej, przedstawionym w art. 2 akapit pierwszy czwarte tiret traktatu UE.