Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 27 czerwca 2006 r. - Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej. - Sprawa C-540/03., sygn. C-540/03

Sprawa C‑540/03

Parlament Europejski

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Polityka imigracyjna - Prawo małoletnich dzieci obywateli państw trzecich do łączenia rodzin - Dyrektywa 2003/86/WE - Ochrona praw podstawowych - Prawo do poszanowania życia rodzinnego - Obowiązek uwzględniania interesu małoletnich dzieci

Streszczenie wyroku

1.        Skarga o stwierdzenie nieważności - Akty zaskarżalne

(art. 230 WE)

2.        Prawo wspólnotowe - Zasady - Prawa podstawowe - Poszanowanie życia rodzinnego

(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 7 i 24)

3.        Wizy, azyl, imigracja - Polityka imigracyjna - Prawo do łączenia rodzin - Dyrektywa 2003/86

(dyrektywa Rady 2003/86, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 5 i art. 17)

4.        Wizy, azyl, imigracja - Polityka imigracyjna - Prawo do łączenia rodzin - Dyrektywa 2003/86

(dyrektywa Rady 2003/86, art. 4 ust. 6, art. 5 ust. 5 i art. 17)

5.        Wizy, azyl, imigracja - Polityka imigracyjna - Prawo do łączenia rodzin - Dyrektywa 2003/86

(dyrektywa Rady 2003/86, art. 5 ust. 5, art. 8 i 17)

1.        Okoliczność, że przepisy dyrektywy zaskarżonej w drodze skargi o stwierdzenie nieważności przyznają państwom członkowskim pewien zakres uznania i zezwalają im na stosowanie w pewnych okolicznościach uregulowań krajowych stanowiących odstępstwa od podstawowych zasad ustanowionych w tej dyrektywie, nie może skutkować wyłączeniem tych przepisów spod kontroli legalności dokonywanej przez Trybunał na mocy art. 230 WE.

Ponadto przepisy te mogą jako takie naruszać prawa podstawowe, jeśli obligują państwa członkowskie do przyjęcia lub zachowania w mocy przepisów krajowych naruszających te prawa lub zezwalają im na to w sposób wyraźny lub dorozumiany.

(por. pkt 22, 23)

2.        Prawo do poszanowania życia rodzinnego w rozumieniu art. 8 europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka (EKPC) stanowi część praw podstawowych, które są chronione we wspólnotowym porządku prawnym. To prawo do mieszkania z bliskimi krewnymi wiąże się dla państw członkowskich bądź z obowiązkami nieczynienia, jeśli jedno z nich jest zobowiązane do niewydalania osoby, bądź czynienia, jeśli jest zobowiązane do zezwalania osobie na wjazd i pobyt na swoim terytorium. I tak, nawet jeśli EKPC nie gwarantuje jako prawa podstawowego prawa cudzoziemca do wjazdu i pobytu na terytorium określonego państwa, to wydalenie osoby z kraju, w którym żyją jego bliscy krewni, może stanowić ingerencję w prawo do poszanowania życia rodzinnego, które jest chronione na podstawie art. 8 ust. 1 tej konwencji.