Opinia rzecznika generalnego Kokott przedstawiona w dniu 8 września 2005 r. - Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej. - Sprawa C-540/03., sygn. C-540/03
OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO
JULIANE KOKOTT
przedstawiona w dniu 8 września 2005 r.(1)
Sprawa C‑540/03
Parlament Europejski
przeciwko
Radzie Unii Europejskiej
popieranej przez
Republikę Federalną Niemiec
i
Komisję Wspólnot Europejskich
Łączenie rodzin - Dopuszczalność częściowego zaskarżenia - Małoletni - Okres oczekiwania
I - Wprowadzenie
1. W niniejszej skardze Parlament Europejski wnosi o stwierdzenie nieważności art. 4 ust. 1 akapit ostatni i art. 4 ust. 6, jak również art. 8 dyrektywy Rady 2003/86/WE z dnia 22 września 2003 r. w sprawie prawa do łączenia rodzin(2) (zwanej dalej „dyrektywą”). Wbrew swojemu tytułowi dyrektywa ta nie reguluje w sposób ogólny kwestii łączenia rodzin, lecz jedynie prawa rodzin, których członkami nie są obywatele Unii Europejskiej.
2. Na podstawie dyrektywy obywatel państwa trzeciego zamieszkujący zgodnie z prawem na terenie Wspólnoty europejskiej ma co do zasady prawo do tego, by państwo przyjmujące zezwoliło jego dzieciom na dołączenie do niego w ramach łączenia rodzin. Zaskarżone przepisy dają jednak państwom członkowskim możliwość ograniczenia, przy zachowaniu określonych warunków, łączenia rodzin w odniesieniu do dzieci powyżej 12 bądź 15 lat oraz wyznaczenia pewnych okresów oczekiwania. Parlament uważa, że przepisy te są niezgodne z ochroną rodziny, jaką przyznają normy obowiązujące w dziedzinie praw człowieka, oraz z zasadą równego traktowania.
3. Nawet jeżeli Parlament z pewnością nie przywiązuje dużego znaczenia do wkładu rzeczników generalnych(3), nowe kwestie prawne podniesione w niniejszej skardze wymagają przedstawienia opinii. Kwestie te dotyczą w szczególności dopuszczalności skargi oraz stosowania praw podstawowych i praw człowieka mających znaczenie dla sprawy.
II - Ramy prawne
A - Prawo wspólnotowe
4. Rada przyjęła za podstawę dyrektywy art. 63 akapit pierwszy pkt 3 traktatu WE. Zgodnie z nim Rada przyjmuje jednomyślnie środki dotyczące polityki imigracyjnej w następujących obszarach: