Wyrok Trybunału (pełny skład) z dnia 18 stycznia 2005 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Radzie Unii Europejskiej. - Sprawa C-257/01., sygn. C-257/01

Sprawa C-257/01

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Rozporządzenia (WE) nr 789/2001 i 790/2001 - Polityka wizowa - Kontrola i nadzór na granicach - Artykuł 202 WE - Uprawnienia wykonawcze zastrzeżone dla Rady - Uaktualnienie zastrzeżone dla Państw Członkowskich - Szczególność przypadków - Obowiązek uzasadnienia

Opinia rzecznika generalnego P. Légera przedstawiona w dniu 27 kwietnia 2004 r. I-0000

Wyrok Trybunału (w pełnym składzie) z dnia 18 stycznia 2005 r. I-0000

Streszczenie wyroku

1.     Akty instytucji - Rozporządzenia - Rozporządzenia podstawowe i rozporządzenia wykonawcze - Uprawnienia wykonawcze zastrzeżone dla Rady - Przesłanki - Szczególne i uzasadnione przypadki - Przepisy wykonawcze do procedur stosowania reguł dotyczących przekraczania granic zewnętrznych i wiz

(art. 202 WE i 253 WE; rozporządzenia Rady nr 789/2001 oraz 790/2001; decyzja Rady 1999/468, art. 1 akapit pierwszy)

2.     Unia Europejska - Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych - Konwencja wykonawcza do Układu z Schengen - Przekraczanie granic zewnętrznych i wizy - Ustanowienie przez Radę procedury informowania o zmianach wprowadzonych do procedur wykonawczych przez Państwa Członkowskie - Dopuszczalność

(rozporządzenia Rady nr 789/2001, art. 2, oraz nr 790/2001, art. 2)

1.     Stosownie do art. 202 WE i art. 1 akapit pierwszy decyzji 1999/468 ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (druga decyzja w sprawie komitologii), w sytuacji gdy należy przyjąć na poziomie wspólnotowym przepisy wykonawcze do aktu podstawowego, wykonanie takiego uprawnienia spoczywa zwykle na Komisji. Rada ma obowiązek uzasadnić w sposób właściwy, odnosząc się do charakteru i treści aktu podstawowego, który ma być wykonany bądź zmieniony, każdy wyjątek od tej zasady.

W tej kwestii w preambułach rozporządzeń nr 789/2001 i 790/2001, zastrzegających dla Rady uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do niektórych szczegółowych przepisów i procedur praktycznych dotyczących odpowiednio rozpatrywania wniosków wizowych oraz przeprowadzania kontroli granicznej i nadzoru, w sposób wyraźny odniosła się ona do zwiększonej roli Państw Członkowskich w sprawach wizowych oraz nadzoru na granicach, jak również do delikatności tychże zagadnień, zwłaszcza gdy chodzi o stosunki polityczne z państwami trzecimi. Rada miała zatem podstawy, aby przypuszczać, iż miała do czynienia ze szczególnym przypadkiem i że zgodnie z art. 253 WE właściwie uzasadniła ona decyzję o zastrzeżeniu dla siebie tymczasowo uprawnień do wykonania całości wymienionych w sposób wyczerpujący przepisów wspólnych instrukcji konsularnych i wspólnego podręcznika, które wprowadzają procedury stosowania reguł dotyczących przekraczania granic zewnętrznych oraz wiz zawartych w Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen.