Postanowienie SN z dnia 30 stycznia 2020 r., sygn. I UK 16/19

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło

w sprawie z odwołania I. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T. z udziałem zainteresowanych: I. II Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. i A. P. o podleganie ubezpieczeniom społecznym, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 30 stycznia 2020 r., skargi kasacyjnej I. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 6 września 2018 r., sygn. akt III AUa (...),

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 września 2018 r. Sąd Apelacyjny w (...) oddalił apelację I. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej: płatnik składek) od wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 29 września 2017 r. (wydanego w sprawie z udziałem zainteresowanych I. II Spółki z graniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. i A. P.), oddalającego odwołanie płatnika składek od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T. z dnia 19 maja 2014 r., stwierdzającej, że zainteresowana A. P. podlega ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na podstawie umów zlecenia u płatnika składek.

Płatnik składek zaskarżył wyrok Sądu Apelacyjnego w całości skargą kasacyjną, domagając się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania temu Sądowi.

W skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie prawa materialnego i przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie: 1) art. 6 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 9 ust. 2 w związku z ust. 4a w związku z art. 12 ust. 1 w związku z art. 13 pkt 2 w związku z art. 38 ust. 1 w związku z art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o S.ie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2019 r., poz. 300 ze zm.; dalej: ustawa systemowa), przez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na utrzymaniu w mocy wyroku Sądu pierwszej instancji, który z naruszeniem tych przepisów ustalił podleganie zainteresowanej A. P. obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu umów zlecenia u skarżącego płatnika składek, mimo że zainteresowana posiadała w tym samym czasie inny tytuł do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych w postaci umów zleceń zawartych ze Spółką S. II, który to tytuł nie został skutecznie zakwestionowany w drodze decyzji organu rentowego; 2) art. 321 § 1 k.p.c. w związku z art. 386 § 4 k.p.c. w związku z art. 477 k.p.c. w związku z art. 9 ust. 2 w związku z ust. 4a w związku z art. 6 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 38 ust. 1 w związku z art. 83 ust. 1 ustawy systemowej, polegające na utrzymaniu w mocy wyroku Sądu pierwszej instancji, który wykraczał poza zakres zaskarżonej decyzji, to jest orzeczenia o zakresie podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu umów zlecenia zawartych przez zainteresowaną ze skarżącym płatnikiem składek w sytuacji, gdy decyzja organu rentowego na to nie pozwalała, ponieważ nie określała zakresu podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu umów zlecenia zawartych przez zainteresowaną ze Spółką S. II, wskutek czego w zaskarżonym wyroku Sąd Apelacyjny, mimo nierozpoznania istoty sprawy związanej z objęciem obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi umów zlecenia zawartych przez zainteresowaną ze Spółką S. II, ustalił brak zbiegu tytułów obowiązkowych ubezpieczeń społecznych na podstawie nieważności umów zlecenia zawartych przez zainteresowaną ze Spółką S. II i nie uchylił wyroku Sądu pierwszej instancji wraz z poprzedzającą go decyzją organu rentowego, podczas gdy zbieg ten występował, bowiem ważność umów zlecenia zawartych przez zainteresowaną ze Spółką S. II pozostawała poza granicami rozpoznania w tej sprawie.