Orzeczenie
Wyrok SN z dnia 7 maja 2019 r., sygn. II UK 579/17
Warunkiem nabycia prawa do renty rodzinnej przez wdowę (wdowca) jest, poza spełnieniem przesłanek określonych w art. 70 ust. 1 i 2 ustawy emerytalnej, pozostawanie przez małżonków do dnia śmierci jednego z nich w stanie faktycznej wspólności małżeńskiej (art. 70 ust. 3 tej ustawy). Wymaganie pozostawania w faktycznej wspólnocie małżeńskiej sprawia, że dla spełnienia tego dodatkowego warunku nabycia prawa do wdowiej renty rodzinnej nie wystarcza samo występowanie zewnętrznych oznak w postaci istnienia małżeństwa potwierdzonego formalnym aktem małżeńskim, ale konieczne jest zachowanie do dnia śmierci ubezpieczonego realnych więzi małżeńskich w ich rozmaitych wspólnotowych przejawach. Co prawda, samo oddzielne zamieszkiwanie małżonków nie jest równoznaczne z ustaniem wspólności małżeńskiej w rozumieniu art. 70 ust. 3 ustawy emerytalnej, jeżeli nie zostały zerwane wszystkie faktyczne więzi małżeńskie, w takim wypadku konieczne jest jednak ustalenie, na czym więzi te - fizyczne i duchowe - polegały.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Beata Gudowska
SSN Piotr Prusinowski
w sprawie z wniosku J. S.-K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi we W. o rentę rodzinną, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 7 maja 2019 r., skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 4 lipca 2017 r., sygn. akt III AUa [...],
oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 4 lipca 2017 r., III AUa [...], Sąd Apelacyjny w [...], oddalił apelację wnioskodawczyni J. S.-K. od wyroku Sądu Okręgowego we W. z dnia 29 listopada 2016 r., oddalającego odwołanie od decyzji organu rentowego z dnia 23 czerwca 2016 r., którą odmówiono wnioskodawczyni przyznania prawa do renty rodzinnej po zmarłym mężu B. K., w sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi we W. o rentę rodzinną.
Zgodnie z ustaleniami faktycznymi, w dniu 7 czerwca 2003 r. B. K. zawarł związek małżeński z J. S.. Małżonkowie początkowo mieszkali w mieszkaniu wnioskodawczyni, a następnie przeprowadzili się do mieszkania zmarłego. O zawartym ślubie nie wiedziały jego dzieci i tak było do 2013 r. B. K. nie ujawnił faktu zawarcia małżeństwa bowiem obawiał się reakcji córki, która była temu małżeństwu przeciwna i gdy już wiedziała o ślubie, starała się psuć relacje między małżonkami. W tym też roku B. K. darował swoim dzieciom mieszkanie położone we W. przy ul. K. [...] w częściach równych. Niezależnie od tego stale finansował swoją córkę. Po sporządzeniu aktu darowizny relacje miedzy małżonkami się popsuły. Wnioskodawczyni zamieszkała w osobnym pokoju, zaprzestała wykonywania obowiązków domowych. Zmarły nadal utrzymywał mieszkanie i dawał pieniądze na życie. Na mocy testamentu sporządzonego w dniu 23 kwietnia 2015 r. w formie aktu notarialnego przed notariuszem J. Z., rep. A nr [...], B. K. wydziedziczył swoją żonę, uznając ją za niegodną dziedziczenia. Od lipca 2015 r. małżonkowie przestali wspólnie zamieszkiwać. Wnioskodawczyni w dniu 11 września 2015 r. wytoczyła powództwo przed Sądem Rejonowym we W. przeciwko B. K. o zasądzenie od niego alimentów na jej rzecz w wysokości 500 zł miesięcznie (sygn. III RC [...]). Postanowieniem z dnia 2 grudnia 2015 r. Sąd zabezpieczył roszczenie poprzez zobowiązanie pozwanego, by do czasu prawomocnego zakończenia postępowania płacił do rąk powódki kwotę po 400 zł miesięcznie.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right